සර්බියානු චිත්රපටියක්
හිංසනය සමාජගත කිරීමේ වශීකරන මෙහෙයුම
"සර්බියානු චිත්රපටියක්" (A Serbian Film) යනු 2010 වසරේ සැප්තැම්බර් 24 වන දින තිරගත වූ එනමින් වූ සර්බියාවේ නිශ්පාදනය වූ චිත්රපටයකි. එහි අධ්යක්ෂක සර්බියානු ජාතික Srđan Spasojević වේ. [ඔහුගේ සහ සම පිටපත් රචක Aleksandar Radivojevic සමග කළ සාකච්ඡාවක් මෙතැනින් කියවා ගත හැකිය.]
චිත්රපටයේ නමින්ම හැඟවෙන අයුරින් එම චිත්රපටයේ අන්තර්ගත වන්නේ ද චිත්රපටයක් නිර්මානය කිරීමේ ක්රියාදාමයකි. එය සර්බියානු අසභ්ය "කලා" (pornography: Creative activity (writing or pictures or films etc.) of no literary or artistic value other than to stimulate sexual desire) ක්ෂේත්රයේ පරමෝත්කෘෂ්ට මොහොත යථාර්ථයක් කරගනු පිණිස සර්බියානු ධනපති කාම වෙළඳ පොලෙන් ජාත්යන්තරයට පිදෙන සර්බියානු දේශීයත්වයේ සළකුණක් ලෙස ඉදිරිපත් වන්නට නියමිත වූ චිත්රපටයක් ලෙස සර්බියානු චිත්රපටියේ රංගනයේ යෙදෙන එහි අභ්යන්තර සිනමා පටයේ අධ්යක්ෂවරයා වන වුක්මීර් ප්රකාශ කරයි. චිත්රපටයේ කතාව මෙසේය.
මිලෝස් යනු සර්බියානු අසැබි කාම සිනමාවේ උත්කර්ෂවත් පුරුෂ කාම සංකේතයකි. සිනමා පටයේ අන්තර්ගතයට අනුව හෙතෙම අතිශය ජනප්රියත්වයට පත් ව ඇත්තේ වඩා දිගු කාලයක් සිය ලිංගේන්ද්රිය ප්රාණවත්ව තබා ගනිමින් ස්ත්රීන් සන්තර්පනයට ඇති හැකියාව නිසාවෙනි. මිලෝස් ජනප්රිය තලයේ කාම තරුවක්ව සිට අඩු වයසින් විශ්රාම ගොස් සිටින අතර සිය සුරූපි බිරිඳ වන මරිජා (මරියා) සහ ඔවුනගේ කුඩා පුතු පීටර් සමග ආර්ථික දුෂ්කරතා මධ්යයේ වුව ද නිස්කලංක ජීවිතයක් ගත කරමින් සිටියි. මිලෝස්ගේ අසැබි කාම සිනමා රංගන සහකාරිය වන ලෙජ්ලා ඔහු හමු වූ අවස්ථාවක ඔහුගේ නිර්මාන ජීවිතයේ තාවකාලික නිහඩ බව බිඳිමින් නැවුම් සහ උත්කර්ෂවත් සර්බියානු අසැබි කාම සිනමාවක් වෙනුවෙන් සර්බියාවට නව අධ්යක්ෂවරයෙකු (වුක්මීර්) පහළ වී ඇති බවත් ඔහු හා එම අලුත් ජාත්යන්තර තලයේ අසැබි කාම නිර්මානයට එකතු වුව හොත් මිලෝස්ගෙ සියළු ආර්ථික දුෂ්කරතා පීටර්ගේ ජීවිත කාලය තෙක්ම විසඳෙන බව යෝජනා කරන්නීය.
මෙම නව ප්රවණතාවයේ කාම සිනමා කෘතියේ අන්තර්ගතය හෝ ආකෘතිය ගැන කිසිම අදහසක් මිලෝස් වෙත එළිදරවු නොකරන වුක්මිර් නම් වූ මෙම ධනවත් අධ්යක්ෂවරයා මිලෝස් වෙත දැවැන්ත මුදලක් ප්රදානය කරමින් සිනමා පටයේ ඔහුගේ රංගනය වෙනුවෙන් ගිවිසුම් අත්සන් කරයි.
වුක්මීර් හමු වී යන අවස්ථාවේ දී බලවත් පෙනුමැති වයස්ගත තට්ට හිසකින් යුතු අයෙකු ආරක්ෂකයන් පිරිවරා යන අයුරු මිලෝස් දකියි. ඔහු වුක්මීර්ගේ සිනමා කෘතියේ නිශ්පාදකයා වේ. මිලෝස් තමන්ට ගෙවන අධික මුදල හේතුවෙන් තමා සුවිශේෂී ලෙස රංගදායකත්වය දෙනු ලබන සිනමා කෘතිය ගැන දිගින් දිගටම වුක්මීර්ගෙන් විමසන නමුත් වුක්මීර් පවසන්නේ එය මිලෝස් දැනගත යුතු දෙයක් නොවන බවත් තමන් සුවිශේෂි ප්රේක්ෂක සමූහයක් වෙනුවෙන් තම කෞශල්ය භාවිතා කර අසැබි දේ කලාත්මකව නිර්මානය කරන බවත් ය.
සිනමා පටයේ රංගනය උදෙසා සූදානම් වන මිලෝස් තම සොයුරා වන මාර්කෝ තම බිරිඳ කෙරෙහි ආශක්තව සිටින බැව් නොදන්නේය. මාර්කෝ විශ්රාමලත් පොලිස් නිලධාරියෙකු වන අතර ඔහු මිලෝස්ගෙ කාම හැකියාවන් කෙරෙහි කුහුලින් ද ඊර්ශ්යාවෙන් ද කල් ගත කරන්නෙකි.
රංගන දායකත්වය ඇරඹුමත් සමගම මිලෝස් වටහා ගන්නේ මෙය අසාමාන්ය අසැබි කාම රංගනයන් සත්ය වශයෙන්ම කැමරා ඉදිරියේ ඉදිරිපත් කළ යුතු සහ එකඟ විය නොහැකි එබඳු තේමාවන් රැගත් පිළිකුල් සහගත ක්රියාදාමයක් තුළ නිර්මානය වන සිනමා පටයක් බවයි.
ආරම්භක දර්ශනයේ දීම මිලෝස් වෙත කනේ පළඳින්නට කුඩා උපකරණයක් ලැබෙන අතර ඒ හරහා ඔහුට රංග විධාන දෙනු ලබන්නේ වුක්මීර් විසිනි. ඒ අනුව ඔහුට අනාථ මඩමක සිටින කුඩා දැරියක් මුණ ගස්වන අතර ඇගේ මව යුධ විරුවෙකුගේ භාර්යාව වන අතර ඇය ගණිකා වෘත්තියේ යෙදී පවුලේ නම්බුව කෙලෙසා ගත්තියක් ලෙස හඳුන්වා දේ. ඉන් පසුව මිලෝස්ව අඳුරු කාමරයකට රැගෙන යන අතර එහිදී ඔහුව මුඛ ලිංගික
උත්තේජනයකට ලක් කරන හෙදිය පෙර සඳහන් දැරිවිය ලොලි පොප් එකක් උරන විඩියෝ දසුනකුත් ඇය රූපලාවන්යෙය් යෙදෙන අයුරු දැක්වෙන විඩියෝ දසුනකුත් එකවර දකින්නට සලස්වා සුරතාන්තයට පත් කරයි. මේ සියලු අවස්ථාවන්ට මිලෝස්ව නිරාවරණය වද්දී කැමරාකරුවන් දෙදෙනෙක් මේ සිදුවීම් සහ මිලෝස්ගේ මුහුණේ සමීප සටහන් විඩියෝගත කිරීම අඛණ්ඩව සිදු කරති.
මෙම අමුතුම සිනමා නිර්මාන අත්දැකීම සමගින් කුතුහලයෙන් මුසපත්වන මිලෝස් සිය විශ්රාමික පොලිස් නිලධාරී සොයුරාට පවසන්නේ තමන්ගේ අධ්යක්ෂවරයා ගේ පසුබිම් තොරතුරු සොයා බලා තමා වෙත දන්වන ලෙසිනි. මින් පසුව මිලෝස් වෙත කලින් සඳහන් කළ යුධ විරුවාගේ අසැබි බිරිඳ ඉදිරිපත් කර ඈ ලවා මුඛ ලිංගික චර්යාවක් රූපගත කරන්නට පසුබිම සකස් වන්නේ ඇගේ දියණිය බලා සිටිද්දීම ය. මේ අවස්ථාවේ මිලෝස් එම ජවනිකාව රංගනය ප්රතික්ෂේප කරද්දී ඔහුව බලහත්කාරයෙන් සුරතාන්තයට පත් කරන්නට වුක්මීර්ගේ සහචරයන් සමත් වේ. මින් මිලෝස් දැඩි ලෙස උරණ වන අතර වුක්මීර්ගේ සහායක ආරක්ෂකයාට පහර දී වුක්මීර් සමග බහින් බස්ව ඔහුගේ චිත්රාගාරය වෙතට පැමිණේ.
මාර්කෝ සොයා දැනගත් කාරණාවලට අනුව වුක්මිර් මනෝ විශේෂඥයකු වන අතර රූපවාහිනී වැඩසටහන් නිශ්පාදකයෙකු ද වේ. ඔහු රාජ්ය ආරක්ෂක අංශයට සම්බන්ධව ද කටයුතු කර ඇති බැව් හෙළිදරව් වේ. වුක්මීර් විසින් පෙර නිර්මානය කළ එකුදු අසැබි සිනමා කෘතියක් කිසිවෙකුත් නරඹා නොමැති බැව් ද ඔහු මිලෝස් වෙත තහවුරු කරයි.
මිලෝස් කුඩා දරුවන් අපහරණය - ස්ත්රී දූෂණය සහ ලිංගිකත්වය හා බැඳුනු මාරාන්තික ජවනිකා රංගනය කෙරෙහි විරෝධය දක්වන්නෙකි. සිනමා පටයේ තේමාවන් මෙම අසම්මත ලිංගික ක්රියාදාමයන් හා බැඳී ඇති බැව් වටහා ගන්නා මිලෝස් තමා ගිවිසුමෙන් නිදහස් කරනා මෙන් අධ්යක්ෂ වුක්මිර්ගෙන් ඉල්ලා සිටියි. ඊට පිළිතුරු වශයෙන් වුක්මිර් මිලෝස් වෙත ප්රදර්ශනය කරන්නේ උපන් හැටියේ බිළිඳියක දූෂණය කරන දර්ශනයක් රැගත් "නිව්බෝර්න් පෝන්" (Newborn Porn) යනුවෙන් වුක්මීර් විසින් හඳුන්වන අශ්ලීල කාම කලා ෂානරයේ විඩියෝ දර්ශනයකි.
එම දර්ශනය මිලෝස් වෙත පෑමෙන් ඔහු අදහස් කරන්නේ ඔහුගේ කලාත්මක ශෛලිය ප්රදර්ශනය කිරීම වුව ද මිලෝස් එය කලාත්මක දෙයක් විදියට නොපිළිගන්නා අතර පිළිකුලෙන් ප්රතික්ෂේප කරයි. මේ අත්දැකීමෙන් ඉමහත් සේ කැළඹෙන මිලෝස් අවසිහියෙන් මෙන් සිය රිය පදවා ගෙන යද්දී වුක්මීර් ගේ සරාගී පෞද්ගලික වෛද්යවරිය විසින් මාර්ග විදුලි සංඥා පොළක් අසල දී මිලෝස්ව කාමාශක්ත පෙළඹුමකින් මත් ද්රව්ය ශරීරගත කර අර්ධ වශයෙන් සිහිසුන් කෙරෙයි. ඉන් දින හතරකට පසු මිලෝස් එම දින හතර තුළ තමන් කළ කී දෑ පිළිබඳ කිසිදු මතකයකින් තොරව කායික සහ මානසික අසහනයෙන් පිබිදේ.
මිලෝස් ඔහුගේ මතකයන් අවදි කර ගනිමින් එම දින හතර තුළ සිදු වූ සියල්ල දැන ගන්නේ වුක්මීර්ගේ චිත්රාගාරය පරීක්ෂා කරද්දී ඔහුට හමු වන ඔහු ඇතුළත් විඩියෝ පට පිරික්සා බලද්දී ය. රසායනික ද්රව්ය භාවිතයෙන් මිලෝස්ව දැඩිලෙස මත්කර ඔහුව යොදා ගැහැණියක දූෂණය කරවා මිලෝස් අතින් එම ගැහැණිය මරා දමා ඇති දර්ශන පෙළක් විඩියෝවෙ සටහන්ව පවතින බව දැක ගන්නා මිලෝස් අතිශය කම්පනයට පත්වේ. ඉන් නොනැවතී සිහිසුන්ව සිටින මිලෝස්ව දූෂණය කරන වුක්මීර්ගේ ශරීරාරක්ෂකයාගේ දර්ශන පෙළක් ද ඔහු එම විඩියෝ ගොන්නෙන් දකී.
අනාථ නිවාසයක වැඩෙන ගැහැණු දරුවකු ඇගේ භාරකාරිය විසින් මිලෝස් වෙත ලිංගික අපහරණයට යොමු කරන අයුරුත් එම අවස්ථාවේ දී මිලෝස් එය ප්රතික්ෂේප කර එම ස්ථානයෙන් පැන ගන්නා අයුරුත් විඩියෝ දර්ශන අතර වේ. මිලෝස්ගෙ කැමැත්තෙන් තොරව මත් ද්රව්ය ශරීර ගත කර සිදු වන මේ අතිශය ම්ලේච්ඡ සිනමා (කලා?) නිර්මාන ක්රියාවලිය දැඩිලෙස හෙලා දකිමින් වුක්මීර් සමග ගැටීමක් ඇති කරගන්නා ලෙජ්ලාගේ විඩියෝවක් ද ඉන් පසු ඇගේ දත් සියල්ල උදුරා දමා රැහැනින් ගැට ගැසුනු ඇගේ නිරුවත් සිරුරේ මුඛ ලිංගික ආශ්වාදය ලබන හඳුනා නොගත් මිනිසෙකුගේ දර්ශනයක් ද මිලෝස් දකින අතර මේ සියල්ලෙන් ඔහු දැවැන්ත ලෙස මානසිකව කම්පනයට ලක්වේ.
මෙතැන් සිට මිලෝස් තම අභිලාශයෙන් තොරව සිදු වී ඇති මෙම නිහීන අශ්ලීල අතරමැදි වීම් කෙරෙහි හට ගත් කලකිරීමෙන් සිය ස්වාමිදායකයා වූ වුක්මීර් හඹා ගොස් සියල්ල නිවැරදි කරගැනීමේ චේතනාවකින් ඔහු සොයා යද්දී නැවතත් ඔහුගේ ග්රහණයට හසු වන හෙතෙම අවසන් ජවනිකාව වෙනුවෙන් යොදා ගන්නට වුක්මිර් විසින් තැත් දැරේ.
මේ අනුව ඔහුව මත්ද්රව්ය ශරීරගත කර අවසන් ජවනිකාවට සූදානම් කරන්නට වුක්මීර්ගේ සරාගී වෛද්යවරිය සූදානම් වද්දී මිලෝස් ඇයව අඩපන කර එම දර්ශන පථයට යයි. එහිදී ආවරණය කරන ලද සිරුරු දෙකක් දූෂණය කරන්නට මිලෝස්ට සිදුවන අතර මුහුණ වසාගත් අයෙකු ද එම ක්රියාවලියට එකතු වේ. මිලෝස් මෙන්ම අනෙකා ද වුක්මීර් සහ ඔහුගේ කැමරා ඉදිරියේ මෙම අසැබි දර්ශනයට සහභාගි වද්දී වුක්මීර් මුහුණ වසා ගත් අනෙකා නිරාවරණය කරද්දී ඒ තම සොයුරා බවත් ඔහු දූෂණය කරමින් සිටින්නේ තම සුරූපි බිරිඳ බවත් දැක ගනී. ඒ අතර තමා දූෂණය කරමින් සිටින්නේ තම පුතු වන පීටර් බව ද වටහා ගන්නා විට ඔහු මරාවේෂයෙන් වුක්මීර් වෙත කඩා පැන ඔහු ගේ හිස පොළවේ ඇන අර්ධ මරණයකට ලක් කරයි. ඉන් පසුව වුක්මීර්ගේ ආරක්ෂකයන්ගේ පිස්තෝලයක් උදුරා ගන්නා මිලෝස් එතැන ඔහුට පහර දෙන සියල්ලම ඝාතනය කර තම බිරිඳ සහ පුතුද රැගෙන පළා යයි.
අවසානයේ මිලෝස් සිය දිවි නසා ගන්නට තැත් කරද්දී සිය බිරිඳ පැමිණ ඔහුව අස්වසා තිදෙනාම සාමුහිකව දිවි නසා ගැනුමට යෝජනා කරයි. ඒ අනුව මිලෝස් සිය පුතු මැදිකර බිරිඳ හරහා තබන වෙඩිල්ලකින් සිය යහනේදී තිදෙනාම මරණයට පත් වෙති.
මේ සාමුහික සිය දිවිනසා ගැනුමෙන් අනතුරුව ඔවුනගේ සිරුරු වැතිරි යහන් ගබඩාවට පැමිණෙන-මිලෝස් මුල් වරට වුක්මීර් හමු වද්දී දුටු තට්ට මිනිසා සිය ආරක්ෂකයන් සහ රංගන ශිල්පීන්ට විධානය කරන්නේ එම මළ සිරුරු සමග ලිංගිකව එකතුවන ලෙසටය. මිය ගොස් සිටින මිලෝස්ගේ පුතාගෙන් එම දූෂණය අරඹන ලෙස කරන විධානයත් සමගින් සිනමා පටය අවසන් වේ.
ලාංකීය ක්ෂතිමය අත්දැකීම සමීපව
මෙම සිනමා පටය නැරඹීමේ දී ඇතිවන ක්ෂතිමය අත්දැකීම් ප්රබලය. එම ආතතිමය තත්වය නිර්මානය වන්නේ හුදෙක් එහි ඇතිරී ඇති ලිංගික ක්රෑරත්වයේ විශිෂ්ට අශිෂ්ටත්වය නිසාම නොවේ. අපගේ සංස්කෘතික මානයන් ඔස්සේ ඇති වන ආකල්පමය දුරස්ථභාවයන් නිසාවෙන් ද එම ආතතිය උපදී.එය නොසළකා හැරිය හැකි නොතකා දැමිය හැකි අත්යංශුක කාරණයක් නොවේ. සර්බියාවේ නිපදවා ඇති මෙම සිනමා පටය ලාංකික දූපත්වාසී ඇසකින් නරඹද්දී මුල්වරට ඇති වන තිගැස්ම නම් බ්ලූ ෆිල්ම්වල රඟපාන අයෙකුට ඇති නිසග සමාජ පිළිගැනීම කුමක් වැනිද යන්නය. නොඑසේ නම් එබන්දෙකුට සමාජයේ කුමනාකාර පැවැත්මක් ඇත් ද යන්නය. ලිංගික ශ්රමිකයන් කෙරෙහි ව්යාජ සෘණාත්මක අගතිගාමී ප්රතිචාර හෝ ප්රතික්රියා ඇති අපගේ පොදු අවිඥානය ඇති තරම් අසැබි විඩියෝ පට මෙන්ම අසැබි නිර්මාන පරිහරණය උදෙසා අදෘශ්යමාන සංස්කෘතික සීමා මායිම්වල උපරි ව්යූහයන් තුළට යටින් ඇති තරමින් සංවිධානාත්මකව සංසරණය වන බැව් නොරහසකි. මෙම අසැබි ලෙස හංවඩු ගසා එනමුත් පෞද්ගලික සීමා තුළ වින්දනය හෝ තම පෞද්ගලික විපරිතභාවයන් රහසිගතව උත්කර්ෂයට නංවා ගන්නා සමාජ දේහයක් තුළ ලිංගිකත්වය කේන්ද්රකරගත් අසභ්ය සංස්කෘතික කලා නිර්මානකරුවන් යථාර්ථය තුළ පැවැත්මක් නැති හුදු යුරෝ කේන්ද්රීය ස්ත්රී පුරුෂ ශරීර පමණක් වෙතැයි කල්පනය කරන්නට අප අවිඥානිකව පුහුණු කර ඇත. මේ හේතුව නිසාම කතිකාව තුළ අසංස්කෘතික බටහිරයන් (සුද්දෝ සුද්දියෝ) රඟන හෙළුවැලි සංදර්ශන නැරඹීමේ ආශාව යටපත් කළ හෝ පීඩනයට ලක් කළ ෆැන්ටසික තිරය විඛණ්ඩනය වන්නේ ඒ තුළ ඊනියා සංස්කෘතික ප්රාදේශීයත්ව උත්කර්ෂයට නැංවීමෙනි. (නොඑසේ නම් අහවල් ටෙලි නිළිය රඟන හෝ ඇයගේ පෙම්වතා රහසිගතව පටිගත කළ ඇයගේ බ්ලූ එකක් තමා ළඟ ඇතැයි මිතුරන් අතර බෙදා හදා බලන්නට නොපෙළඹෙන සාදු නාගරික ජනතාවක් අපට ඇත.) මෙම අශ්ලීල කලා කෘති කෙරෙහි ලාංකිකයා මතුපිටින් දක්වන ජුගුප්සාජනක ප්රතිචාරයත් ඊට මිලිමීටර කීපයක් යටින් රහසිගතව දක්වන ලොමු ඩැහැගන්වන ආකර්ෂණය නිරන්තරයෙන්ම සදාචාරාත්මක පොදු රූපයක් ගන්නා සන්දර්භය තුළ ප්රතික්ෂේප වන අතර පෞද්ගලික ස්වරූපය ඊට හාත්පසින් වෙනස් වේ. එනම් රහසිගතව අනෙකාගේ ඇස පහස නොලබන විටක එය තම විපරිතභාවයේ උත්කර්ෂය ලෙස රස විඳීමට උපයෝගී කර ගැනීමට නොඉවසිලිමත් වීමයි. සිනමා කලාව තුළ සරාගී රංගනය පිළිබඳ දූපත් කතිකාව තවමත් සිය නිර්ණායක මනාව නිදහස් කර නැති තතු යටතේ අපට මේ දෙබෙදුම ගැන කිසිදු ආස්ථානයක් නොමැති තරම්ය.
අනෙකාගේ ලිංගික සම්බන්ධතාවය යතුරු හිලකින් බැලීමේ මිනිස් පෙළඹුම සංස්කෘතික ආගමික වාර්ගික වපසරියන් ඉක්මවා විශ්වීයත්වයට පත් යථාර්ථයක් වුව ද බ්ලූ ෆිල්ම් වානිජ කර්මාන්තයක් ලෙස මහා පරිමාණයෙන් නිර්මානය කරන බටහිරටත් වඩා ඒවා පරිශීලනයෙන් තම අපවර්තිත ආශාවන් ලුහු බඳින්නෝ මේ පෙරදිග සංස්කෘතික පරිධියේ භූගෝලීය පෙදෙසෙහි වසනා පිරිමින් ලෙස සැලකුවොත් එහි ඇති වරදක් නොමැත. සර්බියානු චිත්රපටයක් මේ විපරිත සිනමා ෂානරය උඩු යටිකුරු කරවන නිර්මානයක් බැව් අවිවාදයෙන් යුතුව පැවැසිය හැකිය. එනම් වානිජ කාම කලා සිනමාවේ සෘණාත්මක තාර්කික අවසානය එමගින් සනිටුහන් වීම නිසාවෙනි. අසභ්යත්වය පිළිබඳ සිනමා නිර්ණායක දෙපළු කරන්නට සර්බියානු චිත්රපටයක් සමත් වන නිසාවෙනි. කැමරා ඉදිරියේ මුදල් වෙනුවෙන් ගැහැණුන් සමග ලිංගිකව හැසිරීම පිළිබඳ ක්රමවත් සහ ප්රමාණවත් ප්රතිපත්තිමය රාමුවක වෙසෙන මිලෝස් අවසානයේ සිය න්යශ්ටික පවුල සිය යහන් ගබඩාවේ එකම වෙඩි උණ්ඩයකින් සිරුරු තුනම පසා කර යවමින් සාමුහික ලෙස ස්වර්ගස්ථ වන්නේ එම රාමුවේ වපසරිය යථාර්ථයට වඩා අතිශය කුඩා බැව් ඒත්තු යද්දීය. එනම් අසභ්යත්වය පවා සුනු විසුනු කරවා එහි අසභ්යත්වය ඉක්මවා යන යමක් ශේෂ වන තරමට තම භූමිකාව ප්රබල ක්ෂතිමය ම්ලේච්ඡ අත්දැකීමක් කරා යොමු කරවන්නට තරම් එම ක්රියාන්විතය සමත්වන බැවිනි. මිලෝස්ගේ සාමුහික න්යශ්ටික පවුලේ මරණයත් සමග එම ම්ලේච්ඡත්වය නොනවතින අයුරුත් එම මිය ගිය සිරුරු පවා දූෂණය කරන්නට පෙළඹෙන සුවිශේෂී කාම සිනමා ප්රේක්ෂක බල රාමුව විසින් ඇඟවුම් කරන්නේ අසභ්යත්වය ඉක්මවා ගිය අතිශය අමානුෂික අන්තයකි. එක්තරා බටහිර සිනමා සංස්කෘතික විචාරක සමූහයක් දක්වා ඇති පරිදි මෙම සිනමා පටය කාන්තාවන් විසින් නැරඹිය යුතු නොවන්නේ මන්දැයි යනු ද අතිශය විවාදාත්මක කාරණයක් වෙයි. කෙසේ වුවද ස්ත්රීවාදී සිනමා විචාරක කෝදු විසින් අනුලංඝනීය ලෙස අවතැන් කරන ලද මිලෝස්ගෙ පුරාවෘතය අතිශය මානුෂික සීමා තුළ ග්රහණය කරගන්නට යම් දුරකට හෝ ආධාර සපයන සර්බියානු චිත්රපටය අයත් ෂානරය තුළ එක පෙළට යම් ආකාරයකට තැබිය හැකි නිර්මාන කීපයක් ලෙස ඉරිවර්සිබල් [Irreversible]-ද හියුමන් සෙන්ටිපීඩ් [The Human Centipede] - ඉරේසර්හෙඩ් [Eraserhead] - ටැක්සිඩර්මියා [Taxidermia] වැනි අතිශය ලොමු ඩැහැගන්වන සුළු සිනමා ග්රැෆිකයන්ගෙන් යුතු සිනමා පට තැබිය හැකිය. මේ සියල්ලට වඩා සර්බියානු චිත්රපටයක් වෙනස් තැනක පිහිටුම ලකුණු කරන්නේ එහි අන්තර්ගත මෙතුවක් සිනමා කැමරාවකින් තිරය මත නොලියැවුනු සුවිශේෂි ම්ලේච්ඡ ග්රැෆිකයන් නිසාවෙනි.
අසැබි සංස්කෘතික කෘති කෙරෙහි ආර්ථික සහ ලූබ්ධිමය වටිනාකම් ආරෝපණය කර එහි ව්යාපාරික වුවමනාවන් නිසි ලෙස සංස්ථාපනය කොට නඩත්තු කරන බටහිර රටවල් පවා මෙම සිනමා කෘතිය සිය භූගෝලීය බල ක්ෂේත්ර තුළ තහනමට ලක් කිරීම මෙම ම්ලේච්ඡ ග්රැෆික තතු යටතේ අත්කර ගන්නා වඩාත් තර්කාණූකූල අවසානය යි. එනමුදු මෙම සිනමා කෘතියේ සිනමාත්මක අත්දැකීමට පිටතින් වන මානයක සිදුවන සමාන්තර සිදුවීම් ද එහි කතිකාවට අනුපමේය මෙහෙයක් ඉටු කරයි. එනම් සර්බියාවේ දේශපාලනික සන්දර්භය තුළ මෙම සිනමා කෘතියේ නිෂ්පාදනය සිදුවන පටිසෝතගාමී පිළිවෙලයි. මෙම සිනමා පටය සර්බියාවේ රාජ්ය අනුග්රහයෙන් තොරව නිපැයුනු එකම චිත්රපටය වීමෙනි ඒ අපූර්වත්වය එකතු වන්නේ. ඊට හේතුව සර්බියානු සිනමා කලාව සම්පූර්ණයෙන්ම රාජ්ය පරිපාලන ව්යූහයක් හා සමානවම ස්ථානගත වීම නිසාවෙනි.රාජ්ය අතරමැදි වීමකින් තොර කිසිදු සිනමා නිර්මානයක් සර්බියාවේ පහළ නොවන තතු යටතේ මෙම සිනමා ප්රකාශනය එම සංස්කෘතික සහ දේශපාලනික විපරිතත්වය පුපුරුවා හරින්නට ම්ලේච්ඡ ග්රැෆිකයන් භාවිතා වන මානය වටහා ගත හැකිය. එනම් එහි සිනමා කලාව උදෙසා වන්නා වූ හෝ සමස්ත නිර්මාන ක්ෂේත්රයටම අදාල වන්නා වූ හෝ චින්තනමය නිදහසක් නොවීමේ පීඩාව සමනය කරගන්නට දැරූ විප්ලවකාරී එළඹුමක් ලෙසිනි.
එහි අධ්යක්ෂක [Srđan Spasojević] ස්පැසොයෙවික් පවසන්නේ එම දෘශ්ය ආතතියේ හේතුව මේ ආකාරයෙනි. උපුටා ගැනුම විකිපීඩියාවෙනි.
The film was released to great controversy in terms of its graphic and often sexually explicit violence. Spasojević has responded to the controversy with "This is a diary of our own molestation by the Serbian government... It's about the monolithic power of leaders who hypnotize you to do things you don't want to do. You have to feel the violence to know what it's about."
මේ සිනමා පටය සර්බියානු රජය විසින් අපව හිරිහැරයට ලක් කරන ආකාරය පිළිබඳ දින සටහන් සමූහයකි. ඉන් කියැවෙන්නේ පාලකයන්ගේ ඒකාශ්මික බල රාමුව විසින් උපක්රමිකව වශීකරණය කොට ජනතාව අකමැති දේ ඔවුන් ලවා කරවනු ලබන නින්දිත ක්රියාවලියයි. ප්රචණ්ඩත්වය යනු කිමැයි වටහා ගන්නට එය අත්දකින්නට ම සිදු වෙයි.
මිලෝස් සහ මිල න්යාය
මිලෝස් නම් වූ සර්බියාවේ චිත්රපටයක් හි ප්රධාන චරිතය සිය තරුණ කාලය මුදල් ඉපයීම වෙනුවෙන් කැමරා ඉදිරියේ ස්ත්රීන් සමග ලිංගිකව හැසිරී හෙම්බත් වූ චරිතයකි. ඔහු වෘතීය බ්ලූ ෆිල්ම් නළුවෙකි. ඔහුගේ එම වෘතීයේ සාර්ථකත්වය ට තම පෞරුෂය මෙන්ම ලිංගික ශක්යතාවයන් ද බලපා ඇති බැව් ඔහුගේ චරිතය ගොඩ නැගෙන අවශේෂ සිදුවීම් හරහා අපට දැනෙයි. ඔහුගේ පවුලේ අනාගත සුරක්ෂිතභාවය කෙරෙහි සංවේදී වන මිලෝස් තම ලිංගික රංගන වෘතීය හැර අනෙකක් කෙරෙහි ප්රාගුණ්යක් නොමැත්තේ වෙයි. එමෙන්ම තම ජනප්රියත්වයේ උච්චතම අවදියේ පවා තමා ඉපයූ මුදලින් ප්රමාණවත් ඉතිරියක් අනාගතය වෙනුවෙන් රඳවා ගන්නට ද අසමත් වූවෙකු බැව් ඔහුගේ කුටුම්භ ජීවිතයේ හැඩතල කියා පායි. මෙනයින්
ඔහුට ඉතිරි වී ඇති ජීවිත කාලය තුළ තම දරුවාගේ අනාගතය සුරක්ෂා කිරීම වෙනුවෙන් කළ හැකි ඕනෑම දෙයක් කරන්නට පෙළඹෙන මානසිකත්වය මඟ හැරිය නොහැකි යථාර්ථයකි. මේ තත්වයන් තුළ ඔහු වුක්මීර් ගේ සබඳතාවය නිර්මානය කර දෙන ලෙජ්ලාට ණය ගැති වීම වැළකිය හැකි නොවේ. මේ සමස්ත අවශ්යතාවයේ සංකේතීය ව්යූහය සමාජය තුළම පවතින අස්ථිර බවේ ප්රකාශනයක් වන අතරම එහි සීමාවන් ප්රශ්න කිරීම මෙම සිනමා කෘතිය තුළ අඛන්ඩව සිදු වෙයි.
දැඩි මිනිස් දරු සබඳතා ජාලයක් තුළ තම න්යශ්ටික පවුල නඩත්තු කරන්නට මිලෝස් පෙළඹීම තුළ ඔහු අපහරණයට ලක් කරගැනීමේ සියලු උගුල් අටවාලන්නට වුක්මීර්ට හැකියාව ලැබීම හුදෙක් මිලෝස් ගේ අපරිණත ජීවිතය පමණක් හේතු නොවේ. මිලෝස් අධික ලෙස නාසිස්මික චරිතයකි. හෙතෙම තම ලිංගික රංගන විඩියෝ පට නිරන්තරයෙන් නරඹමින් ආකස්මික සුවයක් ලබන්නෙකි. එනමුත් ඔහු ඒවායේ කේන්ද්රීය ලෙස නරඹන්නේ තමන්ගේ ප්රතිරූපය මිස ඒවායේ තම ලිංගික ක්රියාදාමයේ හවුල්කරුවන් දෙස නොවේ. ඔහුට එම රූපාවලි නැවත නැරඹීම තුළ ඇත්තේ තම ස්වරූපරාගය උත්කර්ෂයට නංවා ගැනීම වුව ද මිලෝස් වරෙක සිය රූමත් බිරිඳට පවසන්නේ තමා ඇයට ආදරය කරන බවත් අනෙකුත් ස්ත්රීන් හුදෙක් රමණය පිණිස භාවිත වූ ශරීර පමණක් බවත් ය. මිලෝස්ට ලිංගික හැසිරීම වනාහි මිලකට පරිවර්තනය කළ හැකි හුවමාරු වටිනාකමකින් යුත් භාණ්ඩයකි. රංගන ශිල්පියෙකුට සිය රංගනය කෙරෙහි ඇති වටිනාකම මෙන්ම මිලෝස් වෙත ද ඇත්තේ ලිංගික රංගනයේ හුවමාරු වටිනාකම පමණි. මේ හේතුවෙනි ඔහුට සිය බිරිඳ සමග ලිංගික සබඳතාවයක් නිර්මානය කර ගැනීම උදෙසා ඇගේ පෙරැත්ත කිරීමත් ඉන් පසුව එළඹෙන පරපීඩා කාමුකත්වය තුළ හට ගන්නා සබඳතාවය දෙදෙනාටම සුරතාන්තය ගෙනෙන්නේත්. එක්තරා මනෝවිශ්ලේෂනීය දෘශ්ටිකෝණයකින් මෙම සිනමා කෘතියේ සාකච්ඡාවට බඳුන් වන්නේ ලිංගික හැසිරීම හුදෙක් වෙළඳ භාණ්ඩයක් බවට පත් වූවෙකුගේ අවිඥානය ඉල්ලා සිටින විපරිත ෆැන්ටසියේ යථාර්ථය යි. එම පරපීඩා කාමුකත්වය ඔහුගේ අවිඥානය තුළ ෆැන්ටසිගතව නොතිබූයේ නම් මත්ද්රව්ය හෝ වෙනත් කිසියම් ක්රමයකින් ඔහුව සවිඥානයෙන් මුදවා ඒ ආකාරයෙන් හැසිරවිය හැකි නොවන්නේ යැයි උපකල්පනය කළ හැකිය. සමස්ත සමාජයක හැසිරීම මෙලෙස හකුළුවා ලන්නට හැකි වීම මෙම සිනමා කෘතියේ ඇති සුවිශේෂි බවයි. පශ්චාත් යුධවාදී සමාජයක සමූහ අවිඥානය යනුම කාල් යුංග් සූත්රගත කළ ආකාරයේ මිථ්යා ස්වරූප ජාතිවාදය යනු පුද්ගල සිහිනයේ සමාජීය ප්රක්ෂේපනය ද යන්න මින් ප්රශ්න නොකෙරේයැයි කවරෙකුට වර නොනැගිය හැකිදෝයි ගැටළු මතු වේ. කාල් යුංග් ට අනුව සමාජයක මිථ්යා කතන්දර යනුම සමාජයක් සමස්තයක් වශයෙන් දකින සිහිනාවලියකි. පුද්ගලයාට සිහිනය යම් සේ ද සමාජයකට මිථ්යාව ද එසේම බැව් කාල් යුංග් පවසයි.
මනෝගතිකයන් උඩුයටිකුරු කරවන ප්රාග්ධනයේ හැසිරීම
මිනිස් සමාජයේ සංකේතීය සහ අවිඥානික සබඳතාවල මූලික ප්රමේය හෝ ප්රාථමික ව්යූහය වන්නේ ඊඩිපස් සංකීර්ණය යි.
In our society the primary structure that defines our symbolic and unconscious relations is the Oedipus complex.
Jacques Lacan- Routledge Critical Thinkers by Sean Homer-page 53
මෙම ඊඩිපස් සංකීර්ණය තුළ හකුළුවා ඇති ව්යූහයේ මිනිස් මනසේ සංකේතීය සහ පරිකල්පනීය පිළිවෙල තුළ ක්රියාත්මක වීම් කවරාකාර ස්වරූප ගනී ද? හුදෙක් පිරිමි දරුවකු තුළ පියා කෙරෙහි උපදින ඊර්ශ්යාව මත මව කෙරෙහි ඇති වන ආකර්ශනය ද? නොඑසේ නම් ගැහැණු දරුවකු මව කෙරෙහි ඇති වන විකර්ශණය හේතුවෙන් පියා කෙරෙහි ඇති වන ආකර්ශණය ද? නොඑසේ නම් පියා මව සහ දරුවා ත්රිකෝණීය සබඳතාවයේ සියලු අන්තර්ක්රියාවන් ද?
මිලෝස් ලිංගික ජවනිකා කැමරා ඉදිරියේ මවා පාමින් ගොඩනගා ගන්නා තම ජීවිකාව තම කුඩා පිරිමි දරුවා තමා අතින් නොදැනුවත්වම දූෂණයට ලක් වීම දක්වාම වර්ධනය කරගන්නට සමත් වන වුක්මීර් නම් වූ ආර්ථික බල ව්යූහය සමාජයේ කුමන තීරුවකින් සමාජය පෙලන්නේ ද යන්න වටහා ගැනුම මෙම සිනමා කෘතිය සර්බියානු සන්දර්භයෙන් විශ්වීයත්වයට පිය නගන දොරටුව ලෙස ද දැකිය හැකිය. කොල්ලකාරී ධනේෂ්වර ආර්ථික බල ව්යූහයන් විසින් මිනිස් සබඳතා එහි මනෝමූල ගතිකයන් උඩුයටිකුරු කරවන්නට සමත් වන අයුරු මේ ම්ලේච්ඡ ග්රැෆික විසින් අපට අතැඹුලක් සේ පෙන්වා දෙනු නොලබයි ද?
මෙම සිනමා පටය බොහෝ ප්රෙක්ෂාගාර පරිපාලකයන් අතින් ප්රතික්ෂේප වී ඇත්තේ එහි දැක්වෙන දරුවන් අපහරනාත්මක දර්ශන යැයි වටහා ගත හැකි දෘශ්ය මායාවන් මෙන්ම ක්රෑර ලිංගික ජවනිකාවල ඇති ආතතිය වැඩිහිටියන්ටත් දැරිය නොහැකි වන තරමට තීර්වතාවයෙන් ඉහළ බැවින් යැයි වාර්තා වේ. සැබැවින්ම යථාර්ථය ඊටත් වඩා ම්ලේච්ඡ බැව් ඔවුන් නොකියා කියන්නේ දැයි විමසීම ප්රේක්ෂාගාරයක් සතු අද දවසේ වගකීමයි.
ආශ්රිත ග්රන්ථ/වෙබ් අඩවි/විද්යුත් මාධ්ය
1.The Plague of Fantasies by Slavoj Zizek
2. Theories of Race and Racism - A Reader- Chapter 40/ENJOY YOUR NATION AS YOURSELF! by Slavoj Zizek
3. Jacques Lacan- Routledge Critical Thinkers by Sean Homer
4. http://www.mahala.co.za/movies/a-serbian-film/
5. http://en.wikipedia.org/wiki/A_Serbian_Film#cite_note-2
6. http://www.bloody-disgusting.com/interview/638
7. A Serbian Film
8. Irreversible
9. The Human Centipede [ part I and II]
10. Eraserhead
11. Taxidermia
Showing posts with label සිනමා. Show all posts
Showing posts with label සිනමා. Show all posts
Sunday, January 29, 2012
සර්බියානු චිත්රපටියක්|A Serbian Film
Monday, August 9, 2010
ලොස්ට් හයිවේ වෙත-ලින්ච් සහ ලැකාන්: සිනමාව සහ සංස්කෘතික ව්යාධිවේදය හරහා

On the Lost Highway: Lynch and Lacan, Cinema and Cultural Pathology by Bernd Herzogenrath
Other Voices V1N3 1999 ජනවාරි
Copyright © 1999, Bernd Herzogenrath, all rights reserved.
පරිවර්තනයකි
හැඳින්වීම-මැදිහත් වීම ගැන
ඩේවිඩ් ලින්ච්ගේ [David Lynch] සිනමා පටයක් වන ලොස්ට් හයිවේ [Lost Highway] ගැන ලියැවෙන ලිපිය ඇරඹුමේදීම මා සඳහන් කළ යුතුයි ඒ සඳහා ලැකානියානු මනෝ විශ්ලේෂණයේ භාවිතය ගැන. ජොනතන් කියුලර් [Jonathen Culler] වරක් නිරවද්යලෙස සංවාදගත කළා මෙවැනි අදහසක්.
"සාහිත්යය මිනිස් අත්දැකීමේ සමස්තය එහි විෂය ලෙස ගන්නා බැවින් එනම් ප්රධාන වශයෙන් මිනිස් අත්දැකීමේ පිළිවෙල හෝ පටිපාටිය - එහි අර්ථ විවරණය මෙන්ම එම මිනිස් අත්දැකීම් තුළ වූ සන්ධීය බව ග්රහණය කරගන්නා බැවින් සාහිත්ය කේන්ද්රීය වු චින්තාවන් අවසාන වශයෙන් විවිධ සෛද්ධාන්තික කටයුතු වලදී නිර්ණායකයන් වීම හුදු අහම්බයක් නොවේ."
සාහිත්යය සඳහා සත්ය වන්නේ යමක් ද එය අනෙකුත් කලා මාධ්ය කෙරෙහිද එනම් චිත්ර කලාව හෝ සිනමා කලාව තුළ ද එම සත්යය පවත්වා ගනී. කියුලර් ගේ නිරීක්ෂණය මාර්ගෝපදේශනයේ ලා තබා ගනිමින් මෙම ලින්ච් ගේ සිනමා පටය කියැවීම තුළ සිද්ධාන්තය සහ සාහිත්යය අන්යොන්ය වශයෙන් සමසහභාගිත්වය ට පත්වේ. එම නිසා ලැකාන්ගේ සමහර අභිරහස්මය සංලක්ෂ්යයන් විදහා දැක්වීමට ලින්ච්ගේ සිනමා නිර්මාණ ප්රයෝජනවත් වන අතර ලැකානියානු සිද්ධාන්ත ලින්ච්ගේ කාව්යමය සිනමාව ගැන සිතිවිලි මෙහෙය වන්නට උචිත පසුබිමක් ද සපයයි.
ලැකානියානු මනෝ විශ්ලේෂණ විෂයය කෙරෙහි-සිද්ධාන්තයක් යෝජනා කරන්නේ ඒකත්වය -ව්යුත්පත්තිය-සන්තතිය යන සංකල්පයන්ගෙන් වියුක්තවය. මූලිකවම පැල්මකට ලක්වූ විෂයක උපකල්පනයෙන් එය ස්ථාපිත අඩුවක් තුළ භූගතව ආත්මීයත්වය පිළිබඳ මාදිලියක් ගොඩනගන්නේ පූර්ණත්වයට ප්රතිපක්ෂව ය. එනයින් මෙම සිද්ධාන්තය විසින් ස්වතන්ත්ර සහ ස්ථායි පුද්ගලත්වය නමැති සංකල්ප නිෂේධනය වී ඇති සිනමා කෘතියක විශ්ලේෂණය උදෙසා වූ ප්රයෝජනවත් සහ අදාල පසුබිමක් එයට සපයා දෙන්නට සමත් වේ.
ලැකාන්ට අනුව මනුෂ්ය සත්තාව රෙජිස්තර තුනක පැටලී ඇත්තේ සංකේතීය රෙජිස්තරය -පරිකල්පනීය රෙජිස්තරය සහ යථ යනුවෙනි. පරිකල්පනීය රෙජිස්තරයේ අන්තර්ගත වන්නේ ප්රත්යක්ෂමය යථාව හෝ අහමේ යථාව වන අතර එය

"දේවල්වලින් යුත් ලෝකයක් නැත- සත්තාව සහිත ලෝකයක් නැත-ලෝකය යනු එබඳු ආශාවන්ය."
මෙය ලින්ච්ගේ සිනමා පට සම්බන්ධයෙන් සත්ය වන්නේ රසිකයා සහ සිනමාව අතර පවතින සම්බන්ධය ගැන සාමාන්යකරණයක් ලෙසිනි.
වසර විස්සකට වැඩි කාලයක් තිස්සේ ජනප්රිය සංස්කෘතියේ මුහුණුවර බලහත්කාරයෙන් වෙනස් කරමින් ඉන්නා සිනමා අධ්යක්ෂවරයෙකි ඩේවිඩ් ලින්ච්. ලින්ච්ගේ ලොස්ට් හයිවේස් සිනමා පටය ගිය අවුරුද්දේ [1998] එළියට එද්දී උද්යෝගීමත් ඇගයුමක් මෙන්ම අනුකම්පා විරහිත අවිශ්වාසයක් ද ඒ කෙරෙහි ගොඩ නැගී තිබුණි. යුරෝපීය ප්රේක්ෂාගාරය නිරන්තරයෙන්ම ලින්ච්ගේ දෘශ්යමය නිර්මාණ ඉමහත් උද්යෝගයෙන් පිළිගත්තේය.
ඉරේසර්හෙඩ් [Eraserhead-1976] සිනමා පටයේ පටන් දි එලිෆන්ට් මෑන් [Elephant Man],ඩියුන්[Dune],බ්ලු වෙල්වට්[Blue Velvet],වයිල්ඩ් ඇට් හාර්ට් [Wild at Heart] සහ ෆයර් වෝක් විත් මි [Fire walk with me] යන ලින්ච්ගේ සිනමා පට විදේශයන් තුළ අතිශය ජනප්රිය විය; විශේෂයෙන් ප්රංශයේ. ට්වින් පීක්ස් [Twin Peaks] නම් වූ තරමක් විප්ලවකාරී රූපවාහිනි වැඩසටහන් මාලාව ඇමරිකානුවන්ගේ ප්රේක්ෂකාශාවන් ට මනා සේ හැඩගැසුණු එකකි. ඇත්ත වශයෙන්ම එහි අමානුෂික ආකෘතියක් වුව ද, එය රූපවාහිනි වැඩසටහන් මාලාවකට උචිත සෝප් ඔපෙරාමය ලක්ෂණයෙන් යුතු වූවකි. ලින්ච් තමා තුළ පවතින දෘශ්යමය ශෛලිය සහ පෞද්ගලිකව සිත තුළ බලපවත්වන එනම් ග්රස්තික දේ කෙරෙහි වූ නැඹුරුව විසින් සෑම විටකම ඔහුගේ නිර්මාණ දැවැන්ත ආකාර්ෂණාත්මක ප්රේක්ෂාගාරයක් වෙත යොමු නොකළේය.

ඔහුගේ වෘත්තිය පෙන්වන්නේ ඇත්ත වශයෙන්ම ඔහු වචනාර්ථයෙන්ම සටහන් පොත් තබන, සිනමා ඉවකින් යුත් , ඇවැසි තැනක දී ඕනැම මට්ටමක කැප කිරීමක් කර නිර්මාණාත්මක පාලනයට නතු කර ගැනීමට වෙර දරන, ඒ ආකාර වූ සැබැ නිර්මාණශීලි කතුවරයකු සතු හැකියාවෙන් අනූන වූ ,කතුවරයකු ලෙස හෝ මමංකාරයේ සීමාවන් විසින් හා කැපවීමේ ලාලසාවන් විසින් අත් කර දෙන තේරීම් අනුව හෝ කුඩා දරුවකුගේ වැලි සෙල්ලමක යෙදීමේ ආශාව මෙන් හෝ එම ආකාර ත්රිත්වයේම මුහුවක් ලෙසිනි. මෙනයින් යුරෝපීය ශෛලියේ සිනමාකරණයක් පිළිබඳව පොදුවේ පිළිගත් ආරක් ලෙස ලින්ච්ගේ සිනමාකරණය විශ්මයක් නොදල්වාම ප්රංශ සමාගමක් වන සී.අයි. බී.වයි 2000 [CBIY 2000] ආයතනයෙන් මූල්යමය සහයෝගය ලබන්නේ ඔහුගේ පූර්ව අවසාන සිනමා පටය වන ෆයර් වෝක් විත් මී [Fire walk with me] මෙන්ම වර්තමාන ලොස්ට් හයිවේ සිනමා පටයට ද එම නිර්ණායකම වලංගු වන තතු ඔස්සේ ය. එම සිනමා පටයෙන් වසර පහකට පසු එම කෘතිය ට්වින් පීක් වැඩසටහන් මාලාවෙන් හුදු සූරා ගත් දෙයක් ලෙස එය දුටු විචාරකයන්ගේ හෝ ප්රේක්ෂකයන්ගේ හෝ බලපෑමෙන් තොරව අති සාර්ථක නිර්මාණයක් ලෙස ඉදිරියට පැමිණියේ ලින්ච්ගේ අලුත්ම සිනමා පටය ද්විප්රකාර භේදයකට දැනටමත් ලක්වෙමින් පවතිද්දීය. සමහර කොටසකට මෙය ඩේවිඩ් ලින්ච් නිර්මාණය කරන ලද උසස්තම සිනමා කෘතිය වන අතර අනිත් විචාරකයන්ට අනුව ලොස්ට් හයිවේ කල්තියා ප්රද්ර්ශනය කළ මොහොතේ පටන් ම එය කුණුකන්දලක් විදියට සලකන්නෝද වන හෙයින් මොන තරම් උද්වේගාත්මක දෙයක් ද මේ?
එසේ වුවත් මා හොඳින්ම දන්නා කාරණයක් නම් ලොස්ට් හයිවේ සිනමා පටය විවරණය කර ගැනීමට යෝජනා කරන උත්සාහයක් අවසානයේ ඉතිරි කරන්නේ සංකීර්ණ ව්යූහයක්, රේඛීය වෘතාන්තයක් හෝ ආඛ්යානයක් බවට මෘදුලෙස ඌණනය වීමයි. මා සිනමා පටයේ අන්තර්ගතය පිළිබඳ කෙටි සටහනක් තබන්නට උත්සාහ කරන්නම්.
පේන හැටියට නම් ලොස්ට් හයිවේ යනු ජෑස් සංගිතඥ ෆ්රෙඩ් මැඩිසන්ගේ කතාවයි. ඔහුගේ සුරූපි බිරිඳ රෙනී ඔහුගෙන් අරුම ලෙස දුරස්ය. අද්යතන වෛවාහක ජීවිතයේ නරුමත්වය කෙරෙහි අවුල් සහගත අධ්යයනයක යෙදෙන සිනමා පටයේ මුල් පරිච්ඡේදයේ අවධානය යොමු වන්නේ ෆ්රෙඩ්ගේ සාංකාව සහ අනාරක්ෂිතභාවය විසින් ඔහු තම බිරිඳගේ දෙබිඩි ජීවිතය කෙරෙහි සිය අවබෝධය පුළුල් වීම පිළිබඳය. ෆ්රෙඩ්ගේ පීඩනෝන්මාදයේ කේන්ද්රය වන්නේ රෙනීය. ඇය සැමියාගේ අනර්ඝතම වස්තුව වන්නා සේම ඔහුගේ දුස්ස්වප්නය හෝ බියකරු සිහිනය ද වන්නේ ය. සිනමා පටය දිග හැරෙද්දී ඔවුන්ට නිවසේ පියමං පෙළ අසල දමා ගොස් ඇති කැළඹුම් සහගත වීඩියෝ පට කීපයක් දින කීපයක් තුළ හමුවේ. දෙවන විඩියෝ පටය පෙන්වන්නේ ඔවුන් යුවල නිදි යහනේ නින්දේ පසුවන අකාරයේ අසාමාන්ය කෝණයකින් පටිගත කරන ලද දෘශ්යාවලියකි. තුන්වන සහ අවසාන විඩියෝ පටයෙන් පෙන්වන්නේ ෆ්රෙඩ් සිය බිරිඳ රෙනීව කපා කොටා එම මළකඳ අසල මර හඩ දෙමින් සිටින දර්ශනයකි. සාහසික හදිසි තත්වයක් තුළ ෆ්රෙඩ් මිනී මැරුමේ වරදකරු වී විදුලි පුටුවේ මරණීය දණ්ඩනයට නියම වුවද ඔහුට සිදු වූ කිසි දෙයක් පිළිබඳ මතකයක් නොවේ. ඔහු මරණීය දණ්ඩනයට නියමව සිටින අවසන් කුටි පේළියේ දී නිරන්තර මායා දර්ශනාවලියකින් සහ අධික හිස කැක්කුමකින් පීඩා විඳියි.
මේ අවස්ථාවේ දී ෆ්රෙඩ් කිසියම් ආකාරයකින් තරුණ යාන්ත්ර ශිල්පියකු වන පීට් ඩේටන් බවට රූපාන්තරණය වී සිය සිර කුටියේ වාඩි වී සිටියි. පීට්ගේ ජීවිතය ලින්චියානු උපනාගරික පරිසරයක ස්ථානගත වී ඇත්තේ බ්ලූ වෙල්වට් සිනමා පටයේ පසුබිම් වන කුඩා නගරයේම ප්රතිමූර්තියක් ලෙසිනි. බ්ලූ වෙල්වට් සිනමා පටයේ ලුම්බර්ටන් ට සමපාතව පීට් ගේ ජීවිතය ද නගරයේ පාතාල නායකයකු වන එඩී මහත්මයාට ගැට ගැසී ඇත. එක්තරා තැනක දී එඩී මහත්මයාගේ සුරදූතිය ඇලිස් වේක්ෆීල්ඩ් - පීට් ට මුණ ගැසේ. මිනිත්තු කීපයක දී පීට් ඔහු තවමත් ඔහුගේ පෙම්වතිය වන ශීලා සමගින් පෙම් සුව වින්ද ද ඔහුගේ සාරාර්ථය ඉක්මවා ගිය ගුප්තමය ප්රේමයක තම වැයික්කියේ පාතාල නායක මිනීමරු ගොඩ්ෆාදර්ගේ පෙම්වතිය වන රෙනී ගේ රූ සොබාවම ඇති ඇලිස් හා වෙළෙන්නට පටන් ගනී. රෙනී තළෙළු ගැහැණියක් වත්දී ඇලිස් ප්ලැටිනම් බ්ලොන්ඩියකගේ වේශයක් ගනී. ඔබට මේ අවස්ථාවේ දී ඇල්ෆ්රඩ් හිච්කොක්ගේ වර්ටිගෝ සිනමා පටයේ ද්විත්ව නිරූපිත කිම් නොවැක් මතක් වුවහොත් මෙතැනදී ඔබ නිවැරදිය. ලින්ච් ඔහුගේම මෙබඳු ද්විත්ව රංග චරිතයන් ට්වින් පීක් වැඩසටහන් මාලාවේ ද උපයෝගි කර ගත්තේය. ඇලිස් රෙනී වගේම දෙබිඩි ජීවිතයකට තල්ලු වෙයි. පාතාලගත අසැබි විඩියෝ නිෂ්පාදන ආයතනවල වීඩියෝ පට සඳහා චරිත නිරූපනය කරන්නියක වන ඇලිස් නොයිර් -අඳුරු-ෆෙමි-ගැහැණිය-ෆේටේල්-කර්මය නම් වූ සම්භාව්ය සිනමා පටයේ ආකාරයේම පීට්ව වරදට පොළඹවා ගැනීමෙන් සිය ව්යාපාරික හාම්පුතා ඝාතනය කරවා ඔහු පාවා දී අද්භූත ලෙස කතරක හුදකලා කුටියක් මුණගස්වා සිනමා පටයේ තට්ටු දෙක වෘත්තයකට වැර ගන්වා බැඳලන්නට හෝ වඩාත් නිරවද්ය ලෙස සම්පූර්ණ මෝබියස් පටයකට හරවන්නීය. පීට් අතුරුදහන් වෙයි. ෆ්රෙඩ් නැවත උත්පාද වෙයි.
ඒක තමයි රළු කතා සාරාංශය. දැනටමත් පේන්න පටන් ගන්නේ සිනමා පටයේ ආකෘතිය කුමක් වුවත් එය “සරල” බවයි. මම දැන් මේ විෂය කෙරෙහි ස්පර්ශෝන්මුඛව ළඟා වීමට ඒ කියන්නේ වක්රව සෙල්ලම් ගමන් පිළිවෙලකින් මගේ විෂය වෘතයට ඇද ගනු ලබන්නට උත්සාහ කරන්නේ අතුරු කතා කීපයක් ඔස්සේ යමිනි.
අතුරු කතාව 1- සූචනය මත/සූචිකරණය
ඩේවිඩ් ලින්ච්ගේ ලොස්ට් හයිවේ සිනමා පටය අප අභියෝගයට ලක් කරන්නේ එහි වන ගුප්තමය ස්වභාවය නැවත ප්රශ්න කිරීම තුළය. අපි සිනමා පටයක් නරඹද්දී කරන්නේ කුමක් ද? අපි කොහොමද සිනමා පටයක් කියවා ගන්නේ? මෙම ප්රමූලික ගැටළුව සිනමා අධ්යයනය තුළ කේන්ද්රීය ගැටළුවක් ලෙස සනාතනිකව නැගෙන්නේ යථාව ජීර්ණ තත්වයට පත් කරවන සිනමා පටයක සැබැවින්ම යථාව අනුකරණය කරන්නේ ද හෝ එය තුළ වන්නේ සංකේතීය තත්වයක් පමණද නොඑසේ නම් ආන්තරික හෝ අවකල්යමය ව්යුහයක් ද ?
පීටර් වොලන් පෙන්වා ඇති පරිදි:
"සිනමා පටයක් කෙතරම් දුරකට සන්නිවේදනය උදෙසා මුද්රාවක් ලෙස ප්රතිනිෂ්පාදනය කරන්නේ දැයි හෝ බේසින්ගේ වචනවලින් යථාව පිළිබඳ සහ ස්වාභාවික ලෝකය පිළිබඳ කොතරම් දුරකට එළිදරව් කරන්නේද? නොඑසේ නම් එය කෙතරම් දුරකට යථාර්ථය ට අතරමැදි වන්නේද හෝ එය විරූපනය හෝ පරිවර්තනය කරන්නේ ද යන්න සහ අඩු වැඩි වශයෙන් අත්තනෝමතික ලෙස ස්වාභාවික ප්රකාශයක් ලෙස සහ සාදෘශ්ය නොවු පද්ධතියක් ලෙස නැවත එය ගොඩනගන්නේ ද යන්න සහ පරිකල්පනය පමණක් නොව යම් කිසි සංකේතිකරණයේ සංඥාවක් ලෙස එය නිරූපනය වන්නේ ද?"
සිනමා පටයක් යනු අත්යවශ්යයෙන්ම කිසියම් දෙයක් ගැන කෙරෙන යමක් නම් මේ ගැටළු දෙකම එක මත කඩා වැටෙන්නට ගන්නේ හෝ-වඩාත් සුදුසු ආකල්පමය නැඹුරුව ලෙස [ප්රතිරූපණයට එදිරිව] ගොඩනැගෙන යමක් සේ පශ්චාත් නූතන සංස්කෘතිකමය නිර්මාණ තුළ වන පොදු අරුතින් ස්ථානගත කළ හැකිවේ. ලොස්ට් හයිවේ තුළ සැඟැවූ අරුත කුමක්දැයි යන ඒකායන ප්රශ්නය ඩේවිඩ් ලින්ච් වෙත යොමු කළ අවස්ථාවක ඔහු පැවසූවේ...
"සිනමා කෘතියක දර්ශනීය බව රැඳෙන්නේම ඒ කෘතිය වියුක්ත ලෙස සෑම කෙනෙකුගේම එකිනෙකට වෙනස් කියැවීමක් ඇති වීමෙනි. හැන්දෙන් පෙව්වා වගේ සිනමා කෘතියක් සියල්ල මුවේ තැබූ විට මිනිස්සු ක්ෂණිකවම දැන ගන්නවා සිනමා කෘතියේ තිබ්බෙ කුමක්ද කියා. මං කැමතියි දේවල් සිතින් මවා ගන්නට හැකි අයුරින් ඉඩකඩ සළසා තබන්නට."
අර්ථය පිළිබඳ අවිනිශ්චිත ගැටළුව හේතුවෙන් ලින්ච් හුවා දක්වන්නේ සිනමා කෘතියක් එහිම වූ අනන්ය අයිතියකින් සමන්විත කලා ආකෘතියක් බවයි. කිසියම් හොඳක් සිදු නොවූවත් "මේ තමයි එහි අරුත" යැයි කීමට වඩා "සිනමා පටයම තමයි එහි අරුත" යැයි ව්යවහාර කිරීම වඩා උචිතයි යන්න ලින්ච්ගේ අදහසයි.
මට මගේ මුල්ම ප්රශ්නයට යලි පැමිණීමට අවශ්යයි. සිනමා පටයක් නරඹද්දී අපි කරන්නේ කුමක් ද? අපි කොහොමද සිනමා පට කියවා ගන්නේ? අපි නැවත මෙය වෙනස් විදියකට අසමු. සිනමා පටයට සාපේක්ෂව ප්රේක්ෂකයාගේ පිහිටුම හෝ තත්වය කුමක්ද? ක්රිස්ටියන් මෙට්ස් [Christian Metz] සිනමාව සිය සෙමිනිලියානු අධ්යයනයේදී [seminal study ] සංකේතීය හැඟවුම්කාරකය ලෙස ලැකානියානු ආකෘතියේ පිහිටුවා ගත්තේය. ඔහුගේ විශ්ලේෂණයේ ඇරඹුම වන්නේම ප්රත්යක්ෂය පිළිබඳ සංකේතනයක් ලෙස සිනමාවේ හැඟවුම්කාරකය ප්රත්යක්ෂමය [දෘශ්ය සහ ශ්රව්ය] වන්නේය සහ සිනමාව අනෙකුත් කලා මාධ්යයන්ගෙන් [චිත්ර කලාව හෝ මූර්ති ශිල්පය] සුවිශේෂී ලෙසම ප්රත්යක්ෂණයේ අක්ෂයකින් වැඩි වන්නේය වශයෙනි. සංසන්දනාත්මකව සළකා බැලූ විට අනෙකුත් කලා මාධ්යයන් වන රඟහල සහ ඔපෙරාව සමගින් සිනමාව මේ ආකාරයෙන් ප්රේක්ෂකයාගේ ප්රේක්ෂාව අනුව ගත් කල ඔහුගේ සංඥාණනය විරූපනය වන්නේ යථාර්ථයේ හැඟවුම කල්තියා පටිගත කළ ආකාරයකින් වීම, එම ප්රේක්ෂාව විඳ ගැනීමේ අවකාශය සහ කාලය ඒ අයුරින්ම නොවීම තුල මායාකාරී සහ එය විසින් සිය ප්රබන්ධය දිගහැර දක්වන මාධ්යයක් වශයෙනි. නළුවන් වේශනිරූපිතයන් සහ වචනවල ශබ්ද ශ්රවනය වන්නේ ඒ සියල්ලේම නොපැමිණීමක් [absence] තුලින් සහ සියල්ලේ පටිගත ස්වරූපයක් තුලිනි. එනිසා සිනමාවේ මෙම අනන්යතාවය රැඳෙන්නේ මේ හැඟවුම්කරණයේ දෙබිඩිබව තුලිනි. සිය ප්රත්යක්ෂණයට නුහුරු වූ සිනමාත්මක වස්තුව සහ ඒ හා සමාන කාලාන්තරයකදී කිසියම් දුරකට අතාත්විකත්වයේ සංඥාවෙන් මුද්රිතයක ගිලී ඇති මේ හැඟවුම්කරණය ප්රත්යක්ෂය මත නිම්නාද දීමක් සිදු කරයි. එනමුත් එය එහිම නොපැමිණීම [absence] තුලට හුවමාරු වීමෙන් පවතින එකම හැඟවුම බවටද පත්වෙයි. මෙම ප්රත්යක්ෂමය වස්තුවේ ඒකාබද්ධතාවය සහ සමගාමී ලෙස සිදුවන නොපැමිණීම යනු සිනමාත්මක වීම යන්නෙන් එකිනෙක බැඳී පවතියි, ඒ කියන්නේ පරිකල්පනීය හැඟවුම්කාරකය සමග ලැකාන්ගේ වස්තුව a එහෙමත් නැත්නම් ආශාවේ වස්තුව චලනය කරවන හේතුව හෝ සදහටම අස්ථානගත වූ විශය ප්රමාදව ප්රතිනිර්මාණය කරන තත්වය බවට පත්වේ. මේට්ස් විසින් මෙම සම්බන්ධතාවය ගොඩනගන්නේම සිනමාව අරබයා ඔහුගේ ගොඩනැංවීම් තුළම අඩුව [lack] විසින් එය පුරවා ගැනීමේ සහ එකම විට එම අන්තරය මග හැර යන්නට තැත්කිරීම නම් වූ පරෙස්සම තුලින් ආශාවේ පැවැත්ම ආරක්ෂා කරන උපක්රමයක් වශයෙනි. අවසානයේදී එය තුල කිසිදු රේට්ටුවකින් යථාවක් වූ විශයක් හෝ විශයක් නොමැතිව සියල්ලම ආදේශකයන්ගෙන් [එම සියලු අවස්ථාවන් උදෙසා එකිනෙකට හුවමාරු විය හැකි] වැසී ගොස් පරිකල්පනීය විශය [අන්ත්රස්ධාන වූ විශය] හඹාගොස් එහි සැබෑ විශය එනම් සැබෑ වස්තුව නිරන්තරයෙන්ම අතුරුදහන් වෙමින් පවතින දෙයක් බවට වසඟ වන වස්තුවේ විශය සොයා ගනියි.
සිහිනය වඩාත් දුරින් සිනමා පටයට සම්බන්ධ වන්නේ සහ එයින් වෙනස් වන්නේ දවල් හීන සහ සවිඥානික ෆැන්ටසියක තත්වයක [එම නිසාම සිනමා පටය රෝග ලක්ෂණයක ප්රතිරූපයක් හෝ සංස්කෘතික හෝ සංස්කෘතිකමය ව්යාධිවේදයක අත්කර ගන්නා තත්වය] මෙට්ස්ගේ පරිකල්පනීය හැඟවුම්කාරකය ආශාවේ ලැකානියානු සූත්රය හෝ ෆැන්ටසියේ / ෆැන්ටසිමය අවතාරය යන එම සූත්රයම තුල අන්තර්ග්රහණය වෙමිනි. () මෙම ෆැන්ටසිමය අවතාරයේ ආකෘතිය එයට ලැබෙන්නේ අප විසින් නිර්මිත වීජ ගණිතයක ව්යුහයක් වශයෙනි. මෙම ෆැන්ටසි සූත්රයේ රොම්බසය () කියවා ගනු ලබන්නේ යමක් වෙත ආශාවේ එල්ලය යනු අරුතින් වේ. [එම වීජීය ප්රකාෂය පහල කුඩා ග්රැෆික් කොටසින් දැක්වේ.] දැන් වඩාත් ගැටළු නිර්මාණය වෙමින් සිනමාව විශයෙහි මෙම ආශාවේ එල්ලය සිනමාත්මක හැඟවුම තුළ සොයා ගන්නේ කෙසේද යන්න ඉස්මතු වේ. මේට්ස් ට අනුව ප්රේක්ෂකයා සමගාමී ලෙස සියළුම ප්රත්යක්ෂයන් උරා ගන්නේ ඔහු හෝ ඇය තමන් තුළට ශුද්ධ වශයෙන්ම ප්රත්යක්ෂයක් ඇතුළු වන්නේය යන්න මත සහ තිරය තුළ එය මගහැරී යාමක් මෙන්ම තිරය මත කුමක් සිදු වන්නේද යන්න ද එකවර හඳුනා ගනිමිනි. එක් ආකාරයකට වඩාත් පොදු භාවිතයේ දී සිනමා කෘතියේ කේන්ද්රීය චරිතය කිසියම් කැමරා පිහිටුමකදී අත්යන්ත ලෙසම හඳුනා ගැනීම සැලකිය හැක. මේට්ස් මේ හේතුවෙන් මූලික වශයෙන් සිනමා ප්රේක්ෂකයා එක්තරා ආකාරයක දර්ශනාස්වාදිතයකු [voyeurist] ලෙස ද හඳුන්වන්නේ බොහෝ සිනමා කෘති ආශ්රයෙන් [Psycho, Peeping Tom, Halloween ] තේමාත්මක ලෙසම හෝ ඩේවිඩ් ලින්ච්ගේම "බ්ලූ වෙල්වට්" සුසමාදර්ශී සිනමා කෘතියක් ලෙස ගෙන ඒ තුළ පවා ගොඩනැංවූ නිර්වචනයක් ඇසුරෙනි. නිමිතිධර්මවාදී සිනමා අධ්යයනයන්ගේ [semiotic film studies] සිනමා කෘතියට සාපේක්ෂව ප්රේක්ෂකයාගේ පිහිටුම වස්තුව සහ ආශාවේ විශය පිළිබඳ පවතින ලැකානියානු සහසම්බන්ධයට භාවිතා වන තාක්ෂණික වචනය වන්නේ "සූචනය" යි [මෙය "සීචනය" කියාද පෙළක් පොත් පත්වල සඳහන් වේ]. මෙය ප්රධානම වශයෙන් වෛද්ය විද්යාත්මක පාරිභාෂික වචනයක් ලෙස මූලිකව යොදන්නේ තුවාලයක් මසා දැමීම යන අර්ථයෙනි.
සූචනය පිළිබඳ ජේක්ස් ඇලන් මිලර්ගේ [Jacques-Alain Miller] අර්ථදැක්වීමට අනුව සූචනය යනු සිනමාත්මක වියමන් ප්රේක්ෂකයන් තුළ විශයකරණය නිර්මානය කිරීමට භාවිතා වන ක්රියාකාරකම් ලෙසිනි [ procedures by means of which cinematic texts confer subjectivity upon their viewers]. කෙසේ නමුත් මිලර්ගේ අර්ථකථනයන් එසේ වුවද එය මුල් වරට මනෝවිශ්ලේෂණාත්මක අර්ථයකින් බල ගැන්වෙන්නේ ලැකානියානු පාරිභාෂික වචනයක් ලෙසිනි. මෙම ලිපියේ ඉදිරියේදී මෙම සූචනය භාවිතා වන්නේ සිනමා කෘතිය තුල මනෝ විද්යාත්මක ව්යුහයන් ගොඩනැංවීම් මනෝවිශ්ලේෂණාත්මක දෘශ්ටියෙන් සිනමාත්මකව කියවා ගැනීමට පිණිසය.
ලැකාන්ට අනුව විශය යනු හැඟවුම්කාරකයේ ඵලයක් වන අතර වැඩිදුරටත් කතිකාව තුළ හැඟවුම්කාරකය වෙනත් හැඟවුම්කාරකයක විශය ද නිරූපණය කරයි. එම නිසා කතිකාව තුළ විශය නිශ්චිත වශයෙන්ම නැවත සොයාගත යුතු අතර එය නැවත ආරක්ෂණය කිරීමද කිරීමට සිදුවේ. එනම් භාෂාව තුළ හෝ සාහිත්යය තුළ හෝ සිනමාව තුළ හෝ අනෙකා තුළ නැවත නැවතත් සොයා ගෙන ආරක්ෂණය කළ යුතුය. මිලර් සූචනය අර්ථ දක්වන්නේ විශය මතු වී ප්රදර්ශනය වීම වළක්වනු පිණිස මැකී යාමේ මොහොත ලෙසිනි. [Miller defines suture as that moment where the subject fades by becoming represented]
සූචනය, විශයේ කතිකාමය දාමයට විශයේ ඇති සම්බන්ධය නම්කරයි. එය නිරූපනය කරන්නේ ස්ථානගතව ඇති පදාර්ථමය ලෙස අඩුවයි. අවස්ථාවක් සැලකූ විට අඩුව යනු ශුද්ධ ලෙසම හෝ සරල ලෙසම නොපැමිණීම [absence] නොවේ. සූචනය වැඩි දුරටත් සාමාන්යකරණය කළ විට එය ව්යුහාත්මක පදාර්ථය වශයෙන් අඩුව කෙරෙහි සහසම්බන්ධය දක්වන්නේ අඩුව තුළටම ගම්යමාන වී ස්ථානීය ලෙස ඇතුල් වීමයි.
මෙම නිර්වචනය අහම්බයක් ලෙස නොවී නම් මේට්ස්ගේ නිරීක්ෂණය නැවත මතක් කරමින් ප්රේක්ෂකයා සිනමා කතිකාවෙ නොවන තාක් එම නිරීක්ෂණය කරන්නා යන විශය කෙරෙන් කැමරා කෝණයේ පිහිටුම ලෙස හඳුනා ගැනේ. මෙම සංකල්පය සමහර න්යායාචාර්යවරුන් වෙත වෙනස් මානයන් විවෘත කරන්නේ සූචනය නම් වූ ක්රියාන්විතය කිසියම් දුරකට සිනමාත්මක තාක්ෂණයක් ලෙස රූපගත කිරීම හෝ ප්රතිරූපගත කිරීම [shot/reverse shot] සිනමා කෘති සඳහා බොහෝ සේ අදාලවන ප්රේක්ෂකයාගේ දැක්ම හසුරුවන තාක්ෂණික හරඹයක් ලෙස හඳුනා ගැනීමක් ලෙසිනි. ස්ටෙෆන් හීත් [Stephen Heath] සූචනයේ අදාලත්වය වඩාත් පුළුල් කරමින් තර්ක කරන්නේ එහිම සූත්රකරණයේ එවැනි ව්යුහාත්මක තාක්ෂණ වේදයන් හා උපක්රමශීලිත්වයන්ට එරෙහිවය. පරිකල්පනීය සහ සංකේතීය බව නිරන්තරයෙන්ම සමාකාලික ලෙස පවතින හෙයින් රූප රාමුවකට එයටම නෛසර්ගික වූ වටිනාකමක් නැති නමුත් එය නිරන්තරයෙන්ම කිසියම් සංස්කෘතික පසුබිමකට හෝ කිසියම් නීති පද්ධතියකට හෝ සම්මුතීන් ප්රවර්ගයකට හෝ අයත් වෙමින් හීත්ගේ සූචන නිර්වචනය කිසියම් අවස්ථාවක පැවැත්ම සහ නොපැවැත්ම හෝ පැමිණීම සහ නොපැමිණීම [presence and absence] යන විශය නිර්මාණය කරන මාදිලියේ හඳුනා ගැනීමක් ලෙසින් රූප රාමුව කියවීම පසුබිමෙන් වන සංකේත පද්ධතිය මත රැඳේ.
ප්රේක්ෂකයා නිරන්තරයෙන්ම සංකේතීය විශ්වය තුළ වෙයි. කිසිදු කතිකාවක් සූචනයකින් තොර නොවේ. නමුත් එසමාන ලෙසින්ම කිසිදු සූචනයක් අර්ථදැක්වීමෙන් විශේෂිකරණය වූ පද්ධතියක ඇරඹුමත් සමගින්ම නොවන්නේ නම් එයට ව්යුහයක් ලැබෙන්නේ නැත.
ලැකාන්ගේ පාරිභාෂනය අනුව සූචනය යනු පරිකල්පනීය රෙජිස්තරයේ සහ සංකේතීය රෙජිස්තරයේ සහ යථ යන ක්ෂේත්ර, යථ මතුපිට උක්ත ද්විත්වය අතර මැහුමක් දැමීමේ ක්රියාදාමය හෝ යථ, යථාර්ථයෙන් වසා දමමින් එම පැල්ම පරිකල්පනීය සහ සංකේතීය බවේ සන්ධි වීමෙන් අවිඥානය සහ විඥානය අතර කතිකාව වසා දැමීමයි. එනිසා සූචනය විශය සහ විශයේ තත්වයෙන් මැකී යාම වලක්වන අතර යථෙ පැල්ම තුලට කඩා වැටීම වැලකීමෙන් සයිකොසීයත්වය තුළට වැටීම ද වලක්වයි. [Suture thus prevents the subject from losing its status as a subject, prevents it from falling into the void of the real, from falling into psychosis.] එනයින් සිනමා කෘතියේ විශය හඳුනාගැනීම තුළ පරිකල්පනීයත්වය සහ සංකේතීයත්වය සන්ධි වීමෙ මහල්පායන් සිනමා කෘතියේම හඳුනා ගැනීමට ඉවහල් වේ. සාමාන්යයෙන් උදාහරණ ලෙස ගන්නා සම්ප්රදායික හොලිවුඩ් සිනමා කෘති තුළ මෙම සන්ධිවීම මනා ලෙස සමතුලනය කර ඇත. එනම් ආඛ්යානය එය තුළම සමාන්තර ලෙස ඉදිරිපත් වෙමින් අන්යොන්ය වශයෙන් නියත ලෙස පවතී. සූචනය නම් එලෙස ගත් විට අවසානයේ ප්රේක්ෂකයා සිනමා කෘතිය තුලට බැඳ තබන්නේ දෘශ්යත්වය සහ ශ්රව්යත්වය තුලින් අනුරූපණය කිරීමෙන් ආඛ්යානයේ අනුරූපණයක් ලෙසින් වරින් වර නිරාවරණය කරමින් ගැටළුව වෙතින් ගලා එන්නක් ලෙසින් හඳුනා ගැනීම පරිපූර්ණ ලෙස අත්කර ගැනුමට බාධාවක් ලෙසිනි. මෙයාකාර වූ ප්රතිසූචනය විසින් සිනමා කෘතිය මෙන්ම ප්රේක්ෂකයාද මායාවේ වියමන තුළ අන්තර්ගත වන සර්වත්වය වෙත යොමු කරවයි. 1993 දී සූචර් [Suture] නම් වූ සිනමා කෘතිය ප්රති-සූචනය පිළිබඳ කදිම උදාහරණයක් ස්කොට් මැක්ගී සහ ඩේවිඩ් සීගල් [Scott McGehee and David Siegel] ඉදිරිපත් කරයි.
සූචර් සිනමා පටය ඇරඹෙන්නේ වින්සන්ට් ටවර්ස් [Vincent Towers] නම් වූ ධනවතෙකු විසින් සිය පියා ඝාතනය කර සිය නිවුන් සොහොයුරා වන ක්ලේ ආර්ලින්ටන් [Clay Arlington] මතට සැකයේ ඉලක්කය යොමු කරවා ඔහුගේ ජීවිතය සැළසුම්ගත රිය අනතුරකින් අවසන් කර ඇඟ බේරා ගන්නට දරන උත්සාහයේ දී සිය සොහොයුරා මරණයට පත් වනු වෙනුවට නැවත සිය ශරීරය අතිශය ලෙස විනාශයට පත්ව සිය මතකය ද සහමුලින්ම නැති කරගනිමින් ජීවිතය බේරා ගැනීමත් සමගින්ය. සිනමා පටය දිග හැරෙමින් ක්ලේ සෙමින් සෙමින් අවදි වන්නේ සිය සොහොයුරාගේ අනන්යතාවය තමන් තුළ නිර්මාණය කරගනිමිනි. තවමත් ක්ලේ තම අතීත ස්මෘතීන් වරින් වර මතකය තුලින් අවතාරමය ස්වරූපයෙන් [memory flashbacks] දකිමින් තැති ගනිමින් එම සිහිනමය දේ තමන්ගේ අත්දැකීම් ලෙසට පිළිනොගනී. කෙසේ වුවද සිනමා කෘතියේ අවසානයේ එය ආරම්භක අවස්ථාවේ පැවතුන ප්රතිබිම්බය ආකාරයෙන්ම දීර්ඝ අතීතාවලෝකනයකින් යුතුව ක්ලේ පෙන්වන්නේ ඔහු වින්සන්ට් ටවර්ගේ අනන්යතාවය සම්පූර්ණයෙන්ම පිළිගෙන තමන්ගේ සොහොයුරාට වෙඩි තබන්නේ තමාගේ සැළසුම අවශ්යයෙන්ම සාර්ථක අවසානයක් කරා ගෙන එමිනි. තම සොහොයුරාගේ මරණයෙන් පසුව ක්ලේ තීරණය කරන්නේ තමන්ගේම චරිතයට වඩා අනෙකාගේ චරිතයේම ජීවත් වෙමින් ඔහුගේ පියකරු රූපලාවන්ය ශල්ය වෛද්යවරියක් වන බිරිය වන රෙනේ ඩේකාට් [Renée Descartes]සමගින් සතුටින් යුග දිවියක් ගත කිරීමටය. එතෙක් කිසිදු ගැටළුවක් නැත. නමුත් ඉදිරිපත් කිරීමේ විලාෂයන් සලකා බලද්දී ප්රේක්ෂකයා නිරන්තරයෙන්ම ප්රති-සූචන [de-suturing] ක්රියාදාමයකට කොටුවේ. සිනමා පටය නිරන්තරයෙන්ම ඉස්මතු කරන්නේ මේ දෙසොහොයුරන්ගේ භෞතික ප්රතිරූපනයේ සමතාවයයි. එය සිනමා පටයේ තේමාව ගොඩනංවන්නට ඉමහත් වැදගත්කමක් දැක්වීම එක අතකින් වැදගත් වෙයි. වින්සන්ට් එක අවස්ථාවක උදෘත කරන්නේ අපේ භෞතික සාම්යය චිත්තාකර්ෂණීයයි යනුවෙනි ["Our physical resemblance,is striking."]. කෙසේ වුවද දෙසොහොයුරන් වැඩිමනත් වෙනසක් නැත්තේම නැත. වින්සන්ට සුදු ජාතිකයෙක් වන අතර ක්ලේ අප්රිකානු ඇමරිකානු සම්භවයක් ඇත්තේය. මෙම හිතුවක්කාර තර්කණය දිගින් දිගටම සිනමා කෘතියේ තේමාව මෙන්ම සූචනය වෙමින් සූචනය ගලග්රහයෙන් ගනී.
මම තර්ක කරන්නේ ලොස්ට් හයිවේ ද ඒ ආකාරයෙන්ම හැසිරෙන බවයි. මෙම ගැටළුවට සෙමින් ඇතුළු වීම උදෙසා මම වැදගත් යැයි මා විසින් අවබෝධ කොට හඳුනා ගන්නා ලද සිනමා පටයේ කේන්ද්රීය අවස්ථා කීපයක් උපයෝගී කරගනිමි. ප්රථමයෙන්ම සිනමා කෘතියේ ආකෘතිය සලකමි. පළමුවෙන්ම සිනමා පටයේ නාමාවලියේ සැනෙලි මැද්දෙන් ඩේවිඩ් බොවී ගේ ගීතයක් වන අයිම් ඩිරේන්ජ් ["මම වියවුලක"; David Bowie's song "I'm deranged,"] ට්රැක් එකේ සමාන්තර වාදනය තුලින් ප්රේක්ෂකයා කුමන දෙයක් තුලටදැයි මේ අවතීර්ණ වන්නේ යන්න ඉඟි කරමින් ගීතය මැකී යාමත් සමග කතා වස්තුවේ ආරම්භය සනිටුහන් වන්නේ ෆ්රෙඩ් [Fred] තනියම ජනේල කවුලුවක් ඉදිරියේ වාඩි වී දුම් වැටියක් උරමින් සිටින දර්ශනයකිනි. ෆ්රෙඩ්ගේ ප්රතිබිම්බය කවුළු පතේ වීදුරුවෙන් පෙනෙද්දී හදිසියේම ඉන්ටර්කොම් යන්ත්රයෙන් පණිවිඩයක් එයි. "ඩික් ලෝරන්ට් මැරිලා", ෆ්රෙඩ් තවමත් මේ අද්භූත "ඩික් ලෝරන්ට්" [Dick Laurent] හෝ එම පණිවිඩය ගෙනාවේ කවුරුන්ද යන වග හෝ නොදනී. ප්රේක්ෂකයා ද මේ කිසිවෙකුත් ගැන නොදනී. සිනමා පටය අවසානයට මොහොතකට පෙර ෆ්රෙඩ් කලබලයෙන් තමන්ගේ නිවස වෙත දුව ගොස් මේ පණිවුඩය මේ ආකාරයෙන්ම "ඩික් ලෝරන්ට් මැරිලා"යයි තමන්ගේම ඉන්ටර්කොම් යන්ත්රයට පවසයි. මෙම අමුතු ව්යුහය බොහෝ විචාරකයන්ගේ විග්රහයන් තුළ විකේතනය කර ගැනීමට අසමත් වී ඇත්තේ සෘජුව ප්රකාශ වන අන්දරයකට ගැට ගසා ගන්නට නොහැකි වීමෙන් සහ එක්තරා විචාර පත්රිකාවක සඳහන් වූයේ එය යථාර්ථවත් ගැටුමක් ඉදිරිපත් කිරීමට පවා අසමත් වූ බවයි.
ලොස්ට් හයිවේ ගැන සමාප්තාර්ථයකින් විග්රහයට ගනිද්දී ෆ්රෙඩ් ඔහුගේ නිවසට නැවත පැමිණීමේ දර්ශනයෙන් සමස්ත ආඛ්යානයම නැවත චලනයට පත්වන්නේ අලුත් අමුද්රව්යයක් එකතු වීමෙනි... පිටපතේ මුල් අවස්ථාවේ දර්ශනාවලියේ අන්තර්ගත නොවන පොලිස් නිලධාරීන්ගේ වාහන ගෙදර ඉදිරිපස නතර වීම මේ අලුත් සංඝටකයයි. මෙය පෙන්නුම් කරන්නේ මෙම ප්රතිරූපනය කිසි ලෙසකත් මුල් අවස්ථාව හා සමපාත නොවී විෂමත්වයක් නිර්මාණය කරන වගයි.
උපුටා ගැනීම: 17 Reni Celeste. 'Lost Highway: Unveiling Cinema's Yellow Brick Road.' Cineaction 43 (Summer 1997). http://www.mailbase.ac.uk/lists /film-philosophy/files/paper.celeste.html. Subsequently quoted as (Celeste).
අපි නැවතත් වඩා වැදගත් ලෙස පරිස්සමින් ශ්රවණය කළ හොත් මේ රූපාවලි දෙකම ... , "ඩික් ලෝරන්ට් මැරිලා" යන පණිවුඩයට පසු වාහන ඉවත්ව යන වේගවත් හඩත් සයිරන් නලා හඩත් ඔබට අසන්නට ලැබෙනු ඇති. කෙටියෙන් පැවසුවොත් ඒ සයිරන් නලා ශබ්ද [සහ වාහන වැර ගන්වා ඉවත්ව යන හඩවල් ද] අවස්ථා දෙකේදීම එකය. එනිසා කලින් විචාරකයා දැක් වූ ප්රතිචාරය නිවැරදිය. එය වෙනසකින් යුත් පුනරාවර්තනයන් දෙකකි. එමෙන්ම අලුත් සංඝටකයක් ද එකතු වේ. නමුත් ඒ පොලිස් නිලධාරීන්ගේ රථ වාහන නොවේ. ඒ ෆ්රෙඩ්ගේ පිහිටුමයි [අවකාශයේ ඛණ්ඩාංකයි]. කෙසේ වුවත් ඔහු ලබන්නාගේ සිට යවන්නාගේ තත්වය දක්වා සරලව වෙනස් වී ඇත. ඔහු යවන්නා සේම ලබන්නා ද සේ එකවර එකම කාල අවකාශ ලක්ෂ්යයකදී පවතී. [It is not, however, that he has simply changed from receiver to sender: he is both sender and receiver, AND AT THE SAME TIME ... AND SPACE!]
මේ අභිරහස අනාවරණය කර ගැනීමට වෙනස් ස්ථල විද්යාවකට [topology] යා යුතු වන්නේ එම ස්ථල විද්යාව විසින් කාල අවකාශ හැසිරීම යුක්ලීඩියානු අවකාශයේ සිට සාධ්යතා කාල සංකල්පයක් කරා [Euclidean space and teleological time concepts] වෙනස් ව සළකුණු කරන ගුණයන්ගෙන් සමන්විත විය යුතු බැවිනි. එබඳු සාධ්යතා රූපණයක් [topological figure] ඔස්සේ එවැනි මානයක් කරා යා හැකි වන්නේ මෝබියස් පටියක [Moebius Strip] අනුසාරයෙන් සහ මේ කරුණ ගැන ලින්ච් සහ බැරී ගිෆෝර්ඩ් [Lynch and Barry Gifford] පිටපත ලිවීමේ දී සැලකූ බව ඔවුන් සම්මුඛ සාකච්ඡාවකදී සඳහන් කර ඇත.
එසේ නම් මෝබියස් පටියක් යනු කුමක් ද?
අතුරු කතාව 2- මෝබියස් පටියක් සාදා ගන්නා ආකාරය.
කඩදාසි පටියක් ගන්න.
එහි පෘෂ්ඨ දෙකක් ඇති බව හොඳින් පරීක්ෂා කරගන්න.
එක කෙළවරක් මතට අනිත් කෙළවර අංශක එකසිය අසූවකින් අඹරා එකට තබන්න.
ගම් පටියකින් හෝ වඩාත් හොඳින් සූචනාර්ථයෙන් එම අන්ත දෙක එකිනෙකට සම්බන්ධ කරන්න.
එහි ප්රතිඵලයක් ලෙස ඔබට දැන් පෘෂ්ඨ දෙකක් සහිත පටියක් වෙනුවට තනි පෘෂ්ඨයක් ඇති පටියක් ලැබේ.

මෝබියස් පටිය [Moebius Strip]
මෝබියස් පටිය සාමාන්ය අත්දැකීම මුළා කරයි. එනම් යුක්ලීඩියානු අවකාශීය නිරූපණය දෘශ්යමය වශයෙන් දෙපැත්තක් සළකුණු කරන පෘෂ්ඨය එක පෘෂ්ඨයක් බවට පරිවර්තනය කරයි. එක ලක්ෂ්යයක දී පෘෂ්ඨ දෙක පැහැදිලිවම එකිනෙකින් වෙනස්ව හඳුනා ගත හැකි අතර ඔබ එය මතුපිට සමස්තයක් ලෙස පරික්රමණය කරද්දී [traverse-Travel across or pass over] එම පෘෂ්ඨ දෙකම එකක් බව සහ සන්තතිකව ඇති බව [being continuous] අත්දකින්නට ලැබේ. මෙම රූපය ලැකාන් විසින් ගැඹුරු ලෙස හදාරා ඉදිරිපත් කරන ලද ස්ථල විද්යාත්මක හැඩතලයකි [topological]. එක අතකින් ලැකාන් මෝබියස් පටිය යොදා ගන්නේ "අවරෝධනයේ ප්රත්යාගමනය" ["return of the repressed"] සංකල්පගත කරන්නට වන අතර එම සංකල්පය ලොස්ට් හයිවේ කියවා ගැනීමටද වැදගත් වේ. තවත් අතකට එය මනෝ විශ්ලේෂණයේ භාවිතා වන ද්විමය ප්රතිවිරෝධයන් [binary oppositions] එනම් ඇතුළ/පිට, පෙර/පසු, හැඟවුම/හැඟවුම්කරණය යනාදිය සංකල්පගත කිරීමට ද භාවිතා කළ හැකිය. ලොස්ට් හයිවේ තුළ ෆ්රෙඩ්/පීට් සංකල්පගත කරන්නටද එය භාවිතා කළ හැකිය. මෙම ප්රතිරෝධයන් මතුපිටින් පෙනෙන්නේ සම්පූර්ණයෙන්ම එකිනෙකින් වියුක්ත සංකල්ප ලෙස වුවද මෝබියස් පටිය අනුසාරයෙන් අපට මේවායේ පවතින සන්තතික එකිනෙක සම්බන්ධිත ලක්ෂණ විද්යමාන කරගත හැකි වේ. මෙම එක අවස්ථාවක් ගෙන නිරීක්ෂණය කළ විට එය අනෙක් විරෝධයට එරෙහිව සත්ය වන අතර එහි ප්රතිලෝමය ද සත්ය වේ. රෙනී සෙලෙස්ටේ ද [Reni Celeste] ඉල්ලා සිටින්නේ එබඳුම ස්ථලමය ජ්යාමිතියක් බව ඇය විසින් ලින්ච්ගේ ඇමරිකානු පාරභෞතිකයන් [American metaphysics] ලියැවිල්ල ගැන ප්රතිකථනයකදී මෙසේ "ප්රචණ්ඩත්වයට මොළොක් බව හමුවන බවත් අවදිවීම තුළ සිහිනය හමු වන බවත් බ්ලොන්ඩියකට බ්රූනට් කෙනෙකු හමුවන [blond meets brunette] බවත් තොල් සායම් වලට ලේ හමුවන බවත් සෑම විටකම අතිශය මිහිරි දෙයකට අතිශය කුරුරි දෙයක් හමුවන බවත් යනාදී වශයෙන් වඩාත් පෘථුල ලෙස දැක්වූ විට සියළු ප්රතිරෝධයන් වෙන් කොට දැක්විය නොහැකි ලෙස විවික්ත වන බවත් ඇය සඳහන් කරන්නීය.
ලොස්ට් හයිවේ තුළ ප්රතිරෝධයන් එකිනෙක තුළ ගිලී යාම තීරණාත්මක සහ පිටත/ ඇතුලත ගැටළුගතකරණය අතිශය වැදගත් සන්ධිස්ථානයක් වේ. කෙටියෙන් සඳහන් කළොත් ලින්ච්ගේ කෘති සමස්තය තුළ අතිශය වැදගත් භූමිකාවක් වන බ්ලූ වෙල්වට් [Blue Velvet] සිනමා පටයේ දැක්වෙන අයුරින්ම කැමරාව ජෙෆ්රිගේ කන තුලින් ඇතුලු වන්නා සේම සිනමා පටයේ අවසානයේදී කැමරාව සත්යයේ විධිමත් අනුකරණයකින් එය නැවත කනින් එලියට එයි. ලොස්ට් හයිවේ තුළ ද ඇතුල සහ පිටත ආකාර වු ගැටළුව නිරන්තරයෙන්ම ඒකාබද්ධ කිරීම අනාවරණය වේ. සාමාන්ය මට්ටමේ දී ප්රකාශමාන වන සිනමාත්මක අන්තර්සබැඳියාව එනම් අපි තිරය මතුපිට දකින එම දෘශ්යමය මායාව එම සිනමා පටයේ අභ්යයන්තරය වන අතර එය වෙනත් නොයෙක් අනෙක් සිනමා පටවලින් උපුටා ගත් කැට කැබැලිති එක් කොට නිමවා ඇත.
ටැක්සියේ නොම්මරේ:
Bernd Herzogenrath,
David Lynch,
Lost Highway,
Moebius Strip,
සිනමා
'ෂිරින්'- චිත්රපටයක් නැති චිත්රපටයක්| කියරොස්තාමි නම් වූ සංකේතීය පීඩකයා

'ෂිරින්'- චිත්රපටයක් නැති චිත්රපටයක් කියරොස්තාමි නම් වූ සංකේතීය පීඩකයා
ඉරාන සිනමා පතාකයෙක් වන අබ්බස් කියරොස්තාමිගේ ෂිරින් සිනමා පටය එවැනි සිනමා ආකෘතියක් නියෝජනය කරන එම වංශයේ එකම සහ ප්රථම කෘතිය ලෙස මට දැනේ. 1975 ඉන්ග්මාර් බර්ග්මාන් ගේ ද මැජික් ෆ්ලූට් නම් වූ සිනමා සිත්තමේ කිසියම් ඡායාමය අත්දැකීමක් හෝ අනුභූතියක් හේතුවෙන් කියරොස්තාමී ෂිරින් නිර්මාණය උදෙසා ආභාෂයක් ලබන්නට ඇතැයි යන අනුමානය මේ සිනමා කෘති එක ළඟ තබා බැලූ විට පෙනී යයි. සැබැවින්ම ෂිරින් සිනමා කෘතියේ අන්තර්ගතය වන්නේ ඉරානයේ සුප්රකට පුරාණෝක්තිගත අතිශය රමණීය ප්රේම වෘතාන්තයක් වන කොෂ්රොව් සහ ෂිරින් පෙම් පුවතය.
මෙම පෙම්පුවත ළගන්නා සුළු කාව්යයක් බවට පත්වන්නේ ප්රකට ඉරාන කවියකු වන නේසාමි ගන්ජාවි [1141-1209] අතිනි. පෙම්පුවත කොතරම් මනරම් වුවද ෂිරින් සිනමා පටයේ ප්රේක්ෂකයාට දැක ගත හැක්කේ එම ප්රේම වෘතාන්තය කේන්ද්රීය වූ නාට්යයක් නරඹමින් සිටින එකසිය ගණනක් වූ ප්රේක්ෂිකාවන්ගේ මුහුණුය. කියරොස්තාමිගේ ෂිරින් සිනමා පටයේ ආරම්භක රූප රාමුවේ සිටම දැකිය හැකි වන්නේ විවිධාකාර වූ නාට්යමය අවස්ථා උදෙසා සිය චිත්තාභ්යන්තරයේ හට ගන්නා සංවේදනයන් මුහුණින් පළ කරමින් සිටිනා ප්රේක්ෂාගාරයක සමීප මුහුණු දසුන්ය.
ෂිරින්ගේ පෙම්පුවත තිරය මත දිගහැරෙන්නේ එහි නාට්යමය හඩපටය ලෙසිනි. එම හඩපටය ඔස්සේ සිදුවීම් චැනලයක් නිර්මාණය කරන අතර එම ශාබ්දික සිදුවීම් ඔස්සේ ස්ත්රී මුහුණු තුළින් පරාවර්තනය වන හැඟුම් විසින් දෙවන චැනලයක් නිර්මාණය වෙයි. මෙම චැනල දෙක හරහා ප්රේක්ෂකයා එම පෙම්පුවත මනසින් නිර්මාණය කර ගැනීමේ අභ්යාසයකට යොමු කරවයි. මෙහිදී සිනමා න්යාය කණපිට හැරවීමක් වන අයුරින් සිනමා කෘතිය නැවතත් ප්රේක්ෂකයාගේ නොපැවැත්ම සහ මායාවේ පැවැත්ම යන මූලික තල දෙක එකම තලයක් බවටත් එම තලය ලැකානියානු දර්පණයක් බවට පත් කිරීමෙන් ප්රේක්ෂකයාගේ මනසේම ප්රතික්රියාව ප්රේක්ෂකයා වෙත මුදා හරින්නට සැකසුමක් බවට පරිවර්තනය වීමෙන් ප්රේක්ෂකයාගේ ආශාවේ වස්තුව ලෙස තමුන්ම විමසීමට ඉඩක් සැළසේ.
ෂිරින් සිනමා පටයේ මෙම ලියැවිල්ලට අදාල වන ලැකානියානු සිනමා විචාරයේ මූලික අදහස් කීපයක් වෙත අවධානය යොමු කරමු. මෙහිදී අවධානයට ලක්වන්නේ කැඩපත් අවදිය නම් වූ ලැකානියානු මනෝවිශ්ලේෂණ සිද්ධාන්තයේ සිනමා භාවිතය ගැනයි.
ලැකානියානු සිනමා කියැවීමක් තුළ දී සිනමා කෘතිය සහ ප්රේක්ෂකයා යන අන්ත දෙක ස්ථානගත වන්නේ අවිඥානය තුළ අවධියක් ලෙස නිර්ණය වන කැඩපත් අවදිය යි. දර්පණය ඉදිරියේ මව සහ දරුවා ප්රථම වතාවට හමු වද්දී මවගේ ප්රතිබිම්බය සමග එක්තැන් වන දරුවාගේ ප්රතිබිම්බය දර්පණය තුළ දකින අවස්ථාවේ දරුවා පරිකල්පනය කරන්නේ තමන්ගේ සහ මවගේ ඒකත්වයකි. මෙම ඒකත්වය රසායනිකව ලියා ගන්නා දරුවාගේ අවිඥානය ඊළඟට අත්කර ගන්නේ මව විෂයක් ලෙස හඳුනා ගන්නට පෙළඹීමයි. මෙම ක්ෂුද්ර කාල අවස්ථාව තුළ දරුවා තමන් සහ මව අතර ඇති සම බව හෝ විෂම බව පිළිබඳ දැනුම ලබා ගනී. මේ අවස්ථාවේ දී දරුවා තමන්ගේ ප්රතිරූපය දර්පණය තුළින් මායාකාරී ලෙස දැකීමෙන් සිය ස්වරූපය හඳුනාගැනීමක් පරිකල්පනය කරගන්නා අතරම සිය මව පිළිබඳ නිරූපිතය නැති වී යාමක් ද සංවේදනය කරයි. එබන්දක් සිදු විය හැක්කේ තමන්ගේ සහ මවගේ ඒකත්වය දැකුම තුළින් තමන් ගේ ස්වරූපය ප්රථම වර රසායනිකව ග්රහණය වීමත් තමන් මෙතුවක් දුටු මවගේ ස්වරූපය ප්රතිනිශ්පාදනය වී කැඩපත තුළ දැකීමත් හේතුවෙන් එහි විශ්වසනීයත්වය බිඳීයාමක් හා සමාන ලෙසිනි.
ලැකානියානු මනෝවිශ්ලේෂණය තුළ පැහැදිලි වන මෙම කැඩපත් අවස්ථාව වටහා ගැනිමේ සරලමතිකයක් ලෙස එම උදාහරණය ප්රමාණවත් වුවද තත්වය වඩාත් සංකීර්ණ වන්නේ එම ගිලිහී ගිය මවගේ ප්රතිරූපය නැවත අත්කර ගැනීමේ අවස්ථාවට පරිවර්තනය වීම තුළ ගොඩනැගෙන්නා වූ අවුල්සහගත ස්වභාවයයි. එම නැවත මවගේ ඒකත්වය සොයා යාමේ අවස්ථාවෙන් නිර්මාණය වන්නට පටන් ගන්නා වූ සංකේතීය විශ්වය ඉන් ඔබ්බේ සියළු මනෝගතිකයන් හා සංකීර්ණව බැඳේ. එසේ වන්නේ මෙම මව හා නැවත ඒකත්වය සෙවීමට හැරෙද්දී එම ආශාව බාධා කරන්නට ලිංගිකමය අවරෝධනයක් පියා තුළින් ගොඩනැගීම හේතුවෙනි. මෙය ලැකානියානු මනෝවිශ්ලේෂණය තුළ නාමකරණය වන්නේ පියාගේ තහනම ලෙසිනි. පියාගේ මෙම අතරමැදි වීමත් සමගින්ම දරුවා ඇතුළු වන්නේ මූලික සම්බන්ධතා ත්රිත්වයක අවකාශයකටය. පියා ගේ තහනම ඉදිරිපත් වන ස්වරූපය ලෙස මව හා බැඳීම කෙරෙහි බලපවත්වන නිශේධනීය විධානය එනම් "එපා" යන අණ හේතුවෙන් පියා සිය බලය පවත්වා ගන්නා අතර දරුවා එයට අවනත වීම තුළ එක් අවදියක නිමාව සටහන් වේ.
මේ ආකාරයට භාෂාව දරුවා තුළ අණ පනවන්නට අතරමැදි වීම තුළින් ඔහුගේ සංකේතීය විශ්වයේ ඇරඹුම සනිටුහන් වේ. මේ අයුරින් දරුවා හෝ දැරිවිය සිය පැවැත්මේ අනාගත අවදිය වන විශයකරණය හෝ පුණර් ලෙස සමාජගත වීම යනු පියාගේ නීතිය හෙවත් භාෂාව වැළඳ ගැනීමයි. දරුවා භාෂාවේ යථ තුළට වැද්ද ගැනීමට පියාගේ නීතියේ කාර්යභාරය පිටුවහල් වේ. මින්පසු පියාගේ භාෂාවේ එනම් එපා යන විධානය තුළින් ගොඩනැගෙන සංකේත පිළිවෙලට දරුවා සිය අවනත භාවය පිළිගනී. මේ ආකාරයෙන් පිරිමි දරුවාගේ සමාජගත වීම සම්පූර්ණ වන්නේ යැයි සැළකිය හැක්කේ ස්ත්රී අනෙකෙකු හා සම්බන්ධ වීමෙන් වද්දී ස්ත්රී දරුවාගේ සමාජගත වීම ප්රථමයෙන් සිය ආශාවේ වස්තුව ලෙස පියා දෙසට ද ඉන් පසුව පුරුෂ අනෙකෙකු දෙසට ද වශයෙන් ආශාවේ වස්තු පරිවර්තනය වීමෙනි.
මෙයාකාර වූ මනෝවිශ්ලේෂණාත්මක ප්රවේශය සිනමා තිරය තුළ දී නැවතත් කළින් සඳහන් වූ ආකාරයේ කැඩපත් අවදියකට ප්රේක්ෂකයා නිරාවරණය කරන බැවින් පරිකල්පනීය තලයේ අවිඥානයේ ක්රියාකාරිත්වය වටහා ගැනීමේ මොඩලය ප්රතිවර්ත කිරීමෙන් සිනමා පටය කියවා ගැනීමේ ප්රතිමොඩලය අපට සපයයි.

ප්රේක්ෂකයාගේ නොපැවැත්මක් තුළ සිනමාවක් නොපවතී. තිරයේ ප්රතිබිම්බත් එය වෙත බැල්ම හෙලන ප්රේක්ෂකයාගෙත් සාමුහිකත්වය තුළ සිනමා ආශ්වාදනය ගොඩනැගේ. එමෙන්ම තිරය මත පිළිඹිබු වන්නා වූ දේවල් සැබවින් පවතින්නේ නැත. ඒවා පැවතුනා විය හැකි වුවද ඒවා පැවතීමක් තිරය මත නොසිදුවේ. තිරය මත සියල්ල නොපැවැත්මකි. මායාවකි. සංකේත විශ්වයකි. ප්රේක්ෂකයාගේ පැවැත්ම තිරයෙන් පිටතත් එමෙන්ම තිරය තුළ ප්රේක්ෂකයාගේ සංකේත විශ්වය ගොඩනැගීමත් හේතුවෙන් පැවැත්ම නොපැවැත්ම යන සිනමා සිද්ධාන්තය සෘජුව සිය ඇටවුම් සකස් කරගනී. මෙම පැවැත්ම සහ නොපැවැත්ම අතර ගැටුම සිනමා සංදර්ශනය පුරාම පවතින අතර එය අවසානයක් නොමැති එනම් එබඳු අවසානයක් වෙතොත් එය ප්රේක්ෂකයා ඒලියනේට් [alienate] වීමක් හෝ පරාරෝපණය වීමකින් අවසන් විය යුතුය. එමෙන්ම ප්රේක්ෂකයා තිරයෙන් වෙන්ව පවතින නිසා ඔහු රූප සහ ශබ්ද උරා ගන්නා වස්තුවක් බවට පත්වේ. මෙයාකාරයෙන් කැඩපත් අවදිය හා සමපාත වීමක් තිරය සහ ප්රේක්ෂකයා අතර සිදුවේ.
තිරය මත ට සිය දෘශ්ටිය යොමන පළමු අවස්ථාවේ දීම ක්ෂුද්ර කාල ප්රාන්තරයක දී ප්රේක්ෂකයා තමන්ගේ සහ තිරයේ ඒකමිතියක් සංජානනය කරයි. එවිට ප්රේක්ෂකයා ග්රහණය කර ගන්නේ තමන් තිරය තුළ නොපවතින හේතුවෙන් තමන් ගේ පැවැත්මේ වෙනස අවබෝධයකට පත්වීමයි. මෙම අවස්ථාව ඔහු හෝ ඇයට තිරය හෝ කැඩපත අතර තමන්ගේ අඩුවක් අත්විඳින්නට ලැබෙන අවස්ථාව හෝ මවගේ වෙන් වීම සලකුණු කරන අවස්ථාව හා සමපාත වේ. අවසානයේ දී ප්රේක්ෂකයා ට විෂය ලැබෙමින් පවතින්නා වූ සංජානන අවකාශය තමා බව හඳුනා ගැනීමට අවස්ථාව උදාවේ.
මේ ආකාරයෙන් විග්රහ කරද්දී සිනමා පටයක් සමග ප්රේක්ෂකයා ප්රතික්රියා කරන සියළු අවස්ථාවන් හිදී මෙම අවිඥාන තලයේ අවියෝජනීය ලෙස බැඳී පවතින අවස්ථා ත්රිත්වය පසු කර යෑම සිදුවේ. එනම් ප්රථමයෙන් තිරය කැඩපතක් හා සමපාතව තමන්ගේ අවිඥාන තලයේ ලිංගිකත්වය නිර්ණය ද [කැඩපත් අවදිය] දෙවනුව භාෂා ලෝකය ට අවතීර්ණ වීමද [සංකේතීය විශ්වය] අවසානයේ ස්වාත්මයේ ස්වයංක්රියාකාරිත්වය හෝ විෂයකරනය එනම් මවගෙන් වෙන් වීම හෝ විෂය හඳුනාගැනීමේ ක්රියාවලියට ඇතුල් වීම හෝ සංකේත විශ්වය තුළ විෂය හඹායාම නම් වූ අවදීන් ත්රිත්වයයි.
මෙම සිනමා අත්දැකීම ඉන්පසු දෙපසක සිදුවන පැවැත්මේ සහ නොපැවැත්මේ සුරතාන්ත ක්රීඩාවක ස්වරූපය ගනිමින් ආශාවේ දෘශ්යය ආනන්දය [visual pleasure] කරා ප්රේක්ෂකයා හඹා යවයි. මෙම ආශාවේ දෘශ්ය ආනන්දය පවතින්නේ ද එහි ප්රතිවිරුද්ධ සංරචකය ද පවතිද්දීය. එනම් බැලීමට දක්වන ලජ්ජාව යි. එනම් ප්රේක්ෂකයා හෝ ප්රේක්ෂිකාව බැලීම නමැති ක්රියාවේ යෙදෙන්නේ කිසිවෙකුගේත් ප්රති බැලීමකට යටත් නොවීමෙනි. එනම් තිරය මත සිදුවන ක්රියාවලිය බලා සිටින්නේ තිරයේ සිටිනා අයවළුන් නොදන්නා හෝ ඔවුනට නොදැනෙන සංජානනය නොවන ක්ෂේත්රයක දීය. ඊට සරල උදාහරණයක් ලෙස උද්යානයක පෙම්වතුන් කරන කියන දේ දර්ශනකාමයෙන් නරඹන්නකුට නිරන්තරයෙන්ම අවධානයෙන් සිටිය යුතු වන්නේ ඔවුන්ට නොදැනෙන සේ එය කරගැනීම ගැනයි. නමුත් තිරයක් මත සිදුවන ලිංගික ක්රියාකාරකමක් දෙස බලා සිටීමේ දී මෙම බාධකය නොපැවතුනත් එය දෘශ්ය ආශාවේ ආනන්දයට බාධකව පවතී.
ෂිරින් සිනමා පටයේ දී ප්රේක්ෂකයා අත්දකින්නේ මෙම තිරය සහ ප්රේක්ෂකයා යන වෙන්වීම තුළ තමා අතරමං වන ස්වරූපයක් තුළින් අවුලට පත්වීමකි. එනම් තමාගේ ඒකත්වය තුළ ගිලී යාමකි. ඊට හේතුව වන්නේ ප්රේක්ෂකයාට ප්රේක්ෂකයාම වස්තු විෂය ලෙස තිරය මත දී හමු වීමයි. මෙහිදී ෂිරින් සිනමා පටයේ හඩ පටය නොවන්නට ඔහුට නිරීක්ෂණය වන්නේ ඔහුගේම ප්රතිබිම්බය යි. මෙනයින් සිනමා පටය අවසානය දක්වාම ඔහුට ගැලවීමක් නොමැති විෂය හඹා යාමක් තුළ හෙම්බත් වන්නට සිදු වෙයි.
දෙවනුව අවධානයට ලක් විය යුත්තේ කියරොස්තාමි මෙම සිනමා කෘතිය නිර්මාණයේදී උපයෝගී කරගන්නා මෙවලම් ආකෘතිය හෝ ගොඩනැංවීමේ ශිල්පීය උපක්රමය යි. ඔහු ඉරානියානු නිළියන් ද අවශේෂ ස්ත්රීන් ද ඔහුගේ චිත්රාගාරයට කැඳවා එකිනෙකට වෙනස් ආලෝක පුල්ලි තුනක් දෙස අඳුරේ බලා සිටින්නට සලස්වා ඔවුනට උපදෙස් දෙන්නේ තමා තුළ අතීතකාමී ලෙස පවතින්නා වූ ප්රේමාවලියක් සිතින් මවාගෙන ඒ ඒ අවස්ථා තුළ තමන් අත්දුටු සංජානනයන් මුහුණින් අභිනය කරන්නට සලස්වා කැමරාගත කිරීමයි[7]. මේ අවස්ථාවේ දී එම කිසිදු නිළියක් තමන් මේ නරඹන්නේ ෂිරින් කතා පුවත බැව් හෝ නොදන්නා අතර ඔවුන්ගේ මෙම සියළු මුහුණුමය භාවයන් ප්රදර්ශනය එම සිනමා පටයට ඓන්ද්රීය සම්බන්ධයක් ඇත්තේම නැත. සත්යවශයෙන්ම සිනමා කෘතියක ඇති ව්යාජ නිරූපණය මෙන්ම මායාකාරි සහසම්බන්ධය පවත්වා ගන්නට කියරොස්තාමි සමත් වන්නේ මේ එළඹුම තුළය.
සිනමා කෘතියක් වශයෙන් ෂිරින් ප්රේක්ෂකයන් අතර කිසියම් පර්යේෂණාත්මක නිර්මාණයක යෙදුනද එය ජනප්රියවාදී තලයේ අත්කරගත් අසාර්ථකත්වය මෙහි අන්තර්ගත විෂය ක්ෂේත්රයේ සිනමාත්මක විවරණය කෙරෙහි බලනොපාන බැව් මගේ විශ්වාසයයි.
ආශ්රිත ග්රන්ථ/සම්පත්/වෙබ් අඩවි:
1. Key Concepts in Cinema Studies-Susan Hayward
2. The mirror stage as formative of the function of the I as revealed in psychoanalytic experience Delivered at the 16th International Congress of Psychoanalysis, Zurich, July 17, 1949
3. THE FOUR FUNDAMENTAL CONCEPTS OF PSYCHOANALYSIS- Translated by ALAN SHERIDAN
4. හිස්ටීරියාව-දීප්ති කුමාර ගුණරත්න සංස්කරණය
5. ෂිරින් සිනමා පටය- DVD තැටිය
6. කොෂ්රොව් ෂිරින් ප්රේම වෘතාන්තය
7. Jeremy Heilman ගේ විචාරය
ස්තුතිය:
ලිපිය සකස් කිරීමේදී ඉන්ග්මාර් බර්ග්මාන්ගේ ද මැජික් ෆ්ලූට් [The Magic Flute] සිනමා පටය පිළිබඳ අදහස් දක්වමින් සහය දැක්වූ හෂිත අබේවර්ධන සොයුරාට කෘතඥ වෙමි. එම සිනමා පටය නැරඹීමට උපකාරී වූ ටොරන්ට් තාක්ෂණයට ද තුති පිළිගැන්වේ.
ඉරාන සිනමා පතාකයෙක් වන අබ්බස් කියරොස්තාමිගේ ෂිරින් සිනමා පටය එවැනි සිනමා ආකෘතියක් නියෝජනය කරන එම වංශයේ එකම සහ ප්රථම කෘතිය ලෙස මට දැනේ. 1975 ඉන්ග්මාර් බර්ග්මාන් ගේ ද මැජික් ෆ්ලූට් නම් වූ සිනමා සිත්තමේ කිසියම් ඡායාමය අත්දැකීමක් හෝ අනුභූතියක් හේතුවෙන් කියරොස්තාමී ෂිරින් නිර්මාණය උදෙසා ආභාෂයක් ලබන්නට ඇතැයි යන අනුමානය මේ සිනමා කෘති එක ළඟ තබා බැලූ විට පෙනී යයි. සැබැවින්ම ෂිරින් සිනමා කෘතියේ අන්තර්ගතය වන්නේ ඉරානයේ සුප්රකට පුරාණෝක්තිගත අතිශය රමණීය ප්රේම වෘතාන්තයක් වන කොෂ්රොව් සහ ෂිරින් පෙම් පුවතය.
මෙම පෙම්පුවත ළගන්නා සුළු කාව්යයක් බවට පත්වන්නේ ප්රකට ඉරාන කවියකු වන නේසාමි ගන්ජාවි [1141-1209] අතිනි. පෙම්පුවත කොතරම් මනරම් වුවද ෂිරින් සිනමා පටයේ ප්රේක්ෂකයාට දැක ගත හැක්කේ එම ප්රේම වෘතාන්තය කේන්ද්රීය වූ නාට්යයක් නරඹමින් සිටින එකසිය ගණනක් වූ ප්රේක්ෂිකාවන්ගේ මුහුණුය. කියරොස්තාමිගේ ෂිරින් සිනමා පටයේ ආරම්භක රූප රාමුවේ සිටම දැකිය හැකි වන්නේ විවිධාකාර වූ නාට්යමය අවස්ථා උදෙසා සිය චිත්තාභ්යන්තරයේ හට ගන්නා සංවේදනයන් මුහුණින් පළ කරමින් සිටිනා ප්රේක්ෂාගාරයක සමීප මුහුණු දසුන්ය.
ෂිරින්ගේ පෙම්පුවත තිරය මත දිගහැරෙන්නේ එහි නාට්යමය හඩපටය ලෙසිනි. එම හඩපටය ඔස්සේ සිදුවීම් චැනලයක් නිර්මාණය කරන අතර එම ශාබ්දික සිදුවීම් ඔස්සේ ස්ත්රී මුහුණු තුළින් පරාවර්තනය වන හැඟුම් විසින් දෙවන චැනලයක් නිර්මාණය වෙයි. මෙම චැනල දෙක හරහා ප්රේක්ෂකයා එම පෙම්පුවත මනසින් නිර්මාණය කර ගැනීමේ අභ්යාසයකට යොමු කරවයි. මෙහිදී සිනමා න්යාය කණපිට හැරවීමක් වන අයුරින් සිනමා කෘතිය නැවතත් ප්රේක්ෂකයාගේ නොපැවැත්ම සහ මායාවේ පැවැත්ම යන මූලික තල දෙක එකම තලයක් බවටත් එම තලය ලැකානියානු දර්පණයක් බවට පත් කිරීමෙන් ප්රේක්ෂකයාගේ මනසේම ප්රතික්රියාව ප්රේක්ෂකයා වෙත මුදා හරින්නට සැකසුමක් බවට පරිවර්තනය වීමෙන් ප්රේක්ෂකයාගේ ආශාවේ වස්තුව ලෙස තමුන්ම විමසීමට ඉඩක් සැළසේ.
ෂිරින් සිනමා පටයේ මෙම ලියැවිල්ලට අදාල වන ලැකානියානු සිනමා විචාරයේ මූලික අදහස් කීපයක් වෙත අවධානය යොමු කරමු. මෙහිදී අවධානයට ලක්වන්නේ කැඩපත් අවදිය නම් වූ ලැකානියානු මනෝවිශ්ලේෂණ සිද්ධාන්තයේ සිනමා භාවිතය ගැනයි.
ලැකානියානු සිනමා කියැවීමක් තුළ දී සිනමා කෘතිය සහ ප්රේක්ෂකයා යන අන්ත දෙක ස්ථානගත වන්නේ අවිඥානය තුළ අවධියක් ලෙස නිර්ණය වන කැඩපත් අවදිය යි. දර්පණය ඉදිරියේ මව සහ දරුවා ප්රථම වතාවට හමු වද්දී මවගේ ප්රතිබිම්බය සමග එක්තැන් වන දරුවාගේ ප්රතිබිම්බය දර්පණය තුළ දකින අවස්ථාවේ දරුවා පරිකල්පනය කරන්නේ තමන්ගේ සහ මවගේ ඒකත්වයකි. මෙම ඒකත්වය රසායනිකව ලියා ගන්නා දරුවාගේ අවිඥානය ඊළඟට අත්කර ගන්නේ මව විෂයක් ලෙස හඳුනා ගන්නට පෙළඹීමයි. මෙම ක්ෂුද්ර කාල අවස්ථාව තුළ දරුවා තමන් සහ මව අතර ඇති සම බව හෝ විෂම බව පිළිබඳ දැනුම ලබා ගනී. මේ අවස්ථාවේ දී දරුවා තමන්ගේ ප්රතිරූපය දර්පණය තුළින් මායාකාරී ලෙස දැකීමෙන් සිය ස්වරූපය හඳුනාගැනීමක් පරිකල්පනය කරගන්නා අතරම සිය මව පිළිබඳ නිරූපිතය නැති වී යාමක් ද සංවේදනය කරයි. එබන්දක් සිදු විය හැක්කේ තමන්ගේ සහ මවගේ ඒකත්වය දැකුම තුළින් තමන් ගේ ස්වරූපය ප්රථම වර රසායනිකව ග්රහණය වීමත් තමන් මෙතුවක් දුටු මවගේ ස්වරූපය ප්රතිනිශ්පාදනය වී කැඩපත තුළ දැකීමත් හේතුවෙන් එහි විශ්වසනීයත්වය බිඳීයාමක් හා සමාන ලෙසිනි.
ලැකානියානු මනෝවිශ්ලේෂණය තුළ පැහැදිලි වන මෙම කැඩපත් අවස්ථාව වටහා ගැනිමේ සරලමතිකයක් ලෙස එම උදාහරණය ප්රමාණවත් වුවද තත්වය වඩාත් සංකීර්ණ වන්නේ එම ගිලිහී ගිය මවගේ ප්රතිරූපය නැවත අත්කර ගැනීමේ අවස්ථාවට පරිවර්තනය වීම තුළ ගොඩනැගෙන්නා වූ අවුල්සහගත ස්වභාවයයි. එම නැවත මවගේ ඒකත්වය සොයා යාමේ අවස්ථාවෙන් නිර්මාණය වන්නට පටන් ගන්නා වූ සංකේතීය විශ්වය ඉන් ඔබ්බේ සියළු මනෝගතිකයන් හා සංකීර්ණව බැඳේ. එසේ වන්නේ මෙම මව හා නැවත ඒකත්වය සෙවීමට හැරෙද්දී එම ආශාව බාධා කරන්නට ලිංගිකමය අවරෝධනයක් පියා තුළින් ගොඩනැගීම හේතුවෙනි. මෙය ලැකානියානු මනෝවිශ්ලේෂණය තුළ නාමකරණය වන්නේ පියාගේ තහනම ලෙසිනි. පියාගේ මෙම අතරමැදි වීමත් සමගින්ම දරුවා ඇතුළු වන්නේ මූලික සම්බන්ධතා ත්රිත්වයක අවකාශයකටය. පියා ගේ තහනම ඉදිරිපත් වන ස්වරූපය ලෙස මව හා බැඳීම කෙරෙහි බලපවත්වන නිශේධනීය විධානය එනම් "එපා" යන අණ හේතුවෙන් පියා සිය බලය පවත්වා ගන්නා අතර දරුවා එයට අවනත වීම තුළ එක් අවදියක නිමාව සටහන් වේ.
මේ ආකාරයට භාෂාව දරුවා තුළ අණ පනවන්නට අතරමැදි වීම තුළින් ඔහුගේ සංකේතීය විශ්වයේ ඇරඹුම සනිටුහන් වේ. මේ අයුරින් දරුවා හෝ දැරිවිය සිය පැවැත්මේ අනාගත අවදිය වන විශයකරණය හෝ පුණර් ලෙස සමාජගත වීම යනු පියාගේ නීතිය හෙවත් භාෂාව වැළඳ ගැනීමයි. දරුවා භාෂාවේ යථ තුළට වැද්ද ගැනීමට පියාගේ නීතියේ කාර්යභාරය පිටුවහල් වේ. මින්පසු පියාගේ භාෂාවේ එනම් එපා යන විධානය තුළින් ගොඩනැගෙන සංකේත පිළිවෙලට දරුවා සිය අවනත භාවය පිළිගනී. මේ ආකාරයෙන් පිරිමි දරුවාගේ සමාජගත වීම සම්පූර්ණ වන්නේ යැයි සැළකිය හැක්කේ ස්ත්රී අනෙකෙකු හා සම්බන්ධ වීමෙන් වද්දී ස්ත්රී දරුවාගේ සමාජගත වීම ප්රථමයෙන් සිය ආශාවේ වස්තුව ලෙස පියා දෙසට ද ඉන් පසුව පුරුෂ අනෙකෙකු දෙසට ද වශයෙන් ආශාවේ වස්තු පරිවර්තනය වීමෙනි.
මෙයාකාර වූ මනෝවිශ්ලේෂණාත්මක ප්රවේශය සිනමා තිරය තුළ දී නැවතත් කළින් සඳහන් වූ ආකාරයේ කැඩපත් අවදියකට ප්රේක්ෂකයා නිරාවරණය කරන බැවින් පරිකල්පනීය තලයේ අවිඥානයේ ක්රියාකාරිත්වය වටහා ගැනීමේ මොඩලය ප්රතිවර්ත කිරීමෙන් සිනමා පටය කියවා ගැනීමේ ප්රතිමොඩලය අපට සපයයි.

ප්රේක්ෂකයාගේ නොපැවැත්මක් තුළ සිනමාවක් නොපවතී. තිරයේ ප්රතිබිම්බත් එය වෙත බැල්ම හෙලන ප්රේක්ෂකයාගෙත් සාමුහිකත්වය තුළ සිනමා ආශ්වාදනය ගොඩනැගේ. එමෙන්ම තිරය මත පිළිඹිබු වන්නා වූ දේවල් සැබවින් පවතින්නේ නැත. ඒවා පැවතුනා විය හැකි වුවද ඒවා පැවතීමක් තිරය මත නොසිදුවේ. තිරය මත සියල්ල නොපැවැත්මකි. මායාවකි. සංකේත විශ්වයකි. ප්රේක්ෂකයාගේ පැවැත්ම තිරයෙන් පිටතත් එමෙන්ම තිරය තුළ ප්රේක්ෂකයාගේ සංකේත විශ්වය ගොඩනැගීමත් හේතුවෙන් පැවැත්ම නොපැවැත්ම යන සිනමා සිද්ධාන්තය සෘජුව සිය ඇටවුම් සකස් කරගනී. මෙම පැවැත්ම සහ නොපැවැත්ම අතර ගැටුම සිනමා සංදර්ශනය පුරාම පවතින අතර එය අවසානයක් නොමැති එනම් එබඳු අවසානයක් වෙතොත් එය ප්රේක්ෂකයා ඒලියනේට් [alienate] වීමක් හෝ පරාරෝපණය වීමකින් අවසන් විය යුතුය. එමෙන්ම ප්රේක්ෂකයා තිරයෙන් වෙන්ව පවතින නිසා ඔහු රූප සහ ශබ්ද උරා ගන්නා වස්තුවක් බවට පත්වේ. මෙයාකාරයෙන් කැඩපත් අවදිය හා සමපාත වීමක් තිරය සහ ප්රේක්ෂකයා අතර සිදුවේ.
තිරය මත ට සිය දෘශ්ටිය යොමන පළමු අවස්ථාවේ දීම ක්ෂුද්ර කාල ප්රාන්තරයක දී ප්රේක්ෂකයා තමන්ගේ සහ තිරයේ ඒකමිතියක් සංජානනය කරයි. එවිට ප්රේක්ෂකයා ග්රහණය කර ගන්නේ තමන් තිරය තුළ නොපවතින හේතුවෙන් තමන් ගේ පැවැත්මේ වෙනස අවබෝධයකට පත්වීමයි. මෙම අවස්ථාව ඔහු හෝ ඇයට තිරය හෝ කැඩපත අතර තමන්ගේ අඩුවක් අත්විඳින්නට ලැබෙන අවස්ථාව හෝ මවගේ වෙන් වීම සලකුණු කරන අවස්ථාව හා සමපාත වේ. අවසානයේ දී ප්රේක්ෂකයා ට විෂය ලැබෙමින් පවතින්නා වූ සංජානන අවකාශය තමා බව හඳුනා ගැනීමට අවස්ථාව උදාවේ.
මේ ආකාරයෙන් විග්රහ කරද්දී සිනමා පටයක් සමග ප්රේක්ෂකයා ප්රතික්රියා කරන සියළු අවස්ථාවන් හිදී මෙම අවිඥාන තලයේ අවියෝජනීය ලෙස බැඳී පවතින අවස්ථා ත්රිත්වය පසු කර යෑම සිදුවේ. එනම් ප්රථමයෙන් තිරය කැඩපතක් හා සමපාතව තමන්ගේ අවිඥාන තලයේ ලිංගිකත්වය නිර්ණය ද [කැඩපත් අවදිය] දෙවනුව භාෂා ලෝකය ට අවතීර්ණ වීමද [සංකේතීය විශ්වය] අවසානයේ ස්වාත්මයේ ස්වයංක්රියාකාරිත්වය හෝ විෂයකරනය එනම් මවගෙන් වෙන් වීම හෝ විෂය හඳුනාගැනීමේ ක්රියාවලියට ඇතුල් වීම හෝ සංකේත විශ්වය තුළ විෂය හඹායාම නම් වූ අවදීන් ත්රිත්වයයි.
මෙම සිනමා අත්දැකීම ඉන්පසු දෙපසක සිදුවන පැවැත්මේ සහ නොපැවැත්මේ සුරතාන්ත ක්රීඩාවක ස්වරූපය ගනිමින් ආශාවේ දෘශ්යය ආනන්දය [visual pleasure] කරා ප්රේක්ෂකයා හඹා යවයි. මෙම ආශාවේ දෘශ්ය ආනන්දය පවතින්නේ ද එහි ප්රතිවිරුද්ධ සංරචකය ද පවතිද්දීය. එනම් බැලීමට දක්වන ලජ්ජාව යි. එනම් ප්රේක්ෂකයා හෝ ප්රේක්ෂිකාව බැලීම නමැති ක්රියාවේ යෙදෙන්නේ කිසිවෙකුගේත් ප්රති බැලීමකට යටත් නොවීමෙනි. එනම් තිරය මත සිදුවන ක්රියාවලිය බලා සිටින්නේ තිරයේ සිටිනා අයවළුන් නොදන්නා හෝ ඔවුනට නොදැනෙන සංජානනය නොවන ක්ෂේත්රයක දීය. ඊට සරල උදාහරණයක් ලෙස උද්යානයක පෙම්වතුන් කරන කියන දේ දර්ශනකාමයෙන් නරඹන්නකුට නිරන්තරයෙන්ම අවධානයෙන් සිටිය යුතු වන්නේ ඔවුන්ට නොදැනෙන සේ එය කරගැනීම ගැනයි. නමුත් තිරයක් මත සිදුවන ලිංගික ක්රියාකාරකමක් දෙස බලා සිටීමේ දී මෙම බාධකය නොපැවතුනත් එය දෘශ්ය ආශාවේ ආනන්දයට බාධකව පවතී.
ෂිරින් සිනමා පටයේ දී ප්රේක්ෂකයා අත්දකින්නේ මෙම තිරය සහ ප්රේක්ෂකයා යන වෙන්වීම තුළ තමා අතරමං වන ස්වරූපයක් තුළින් අවුලට පත්වීමකි. එනම් තමාගේ ඒකත්වය තුළ ගිලී යාමකි. ඊට හේතුව වන්නේ ප්රේක්ෂකයාට ප්රේක්ෂකයාම වස්තු විෂය ලෙස තිරය මත දී හමු වීමයි. මෙහිදී ෂිරින් සිනමා පටයේ හඩ පටය නොවන්නට ඔහුට නිරීක්ෂණය වන්නේ ඔහුගේම ප්රතිබිම්බය යි. මෙනයින් සිනමා පටය අවසානය දක්වාම ඔහුට ගැලවීමක් නොමැති විෂය හඹා යාමක් තුළ හෙම්බත් වන්නට සිදු වෙයි.
දෙවනුව අවධානයට ලක් විය යුත්තේ කියරොස්තාමි මෙම සිනමා කෘතිය නිර්මාණයේදී උපයෝගී කරගන්නා මෙවලම් ආකෘතිය හෝ ගොඩනැංවීමේ ශිල්පීය උපක්රමය යි. ඔහු ඉරානියානු නිළියන් ද අවශේෂ ස්ත්රීන් ද ඔහුගේ චිත්රාගාරයට කැඳවා එකිනෙකට වෙනස් ආලෝක පුල්ලි තුනක් දෙස අඳුරේ බලා සිටින්නට සලස්වා ඔවුනට උපදෙස් දෙන්නේ තමා තුළ අතීතකාමී ලෙස පවතින්නා වූ ප්රේමාවලියක් සිතින් මවාගෙන ඒ ඒ අවස්ථා තුළ තමන් අත්දුටු සංජානනයන් මුහුණින් අභිනය කරන්නට සලස්වා කැමරාගත කිරීමයි[7]. මේ අවස්ථාවේ දී එම කිසිදු නිළියක් තමන් මේ නරඹන්නේ ෂිරින් කතා පුවත බැව් හෝ නොදන්නා අතර ඔවුන්ගේ මෙම සියළු මුහුණුමය භාවයන් ප්රදර්ශනය එම සිනමා පටයට ඓන්ද්රීය සම්බන්ධයක් ඇත්තේම නැත. සත්යවශයෙන්ම සිනමා කෘතියක ඇති ව්යාජ නිරූපණය මෙන්ම මායාකාරි සහසම්බන්ධය පවත්වා ගන්නට කියරොස්තාමි සමත් වන්නේ මේ එළඹුම තුළය.
සිනමා කෘතියක් වශයෙන් ෂිරින් ප්රේක්ෂකයන් අතර කිසියම් පර්යේෂණාත්මක නිර්මාණයක යෙදුනද එය ජනප්රියවාදී තලයේ අත්කරගත් අසාර්ථකත්වය මෙහි අන්තර්ගත විෂය ක්ෂේත්රයේ සිනමාත්මක විවරණය කෙරෙහි බලනොපාන බැව් මගේ විශ්වාසයයි.
ආශ්රිත ග්රන්ථ/සම්පත්/වෙබ් අඩවි:
1. Key Concepts in Cinema Studies-Susan Hayward
2. The mirror stage as formative of the function of the I as revealed in psychoanalytic experience Delivered at the 16th International Congress of Psychoanalysis, Zurich, July 17, 1949
3. THE FOUR FUNDAMENTAL CONCEPTS OF PSYCHOANALYSIS- Translated by ALAN SHERIDAN
4. හිස්ටීරියාව-දීප්ති කුමාර ගුණරත්න සංස්කරණය
5. ෂිරින් සිනමා පටය- DVD තැටිය
6. කොෂ්රොව් ෂිරින් ප්රේම වෘතාන්තය
7. Jeremy Heilman ගේ විචාරය
ස්තුතිය:
ලිපිය සකස් කිරීමේදී ඉන්ග්මාර් බර්ග්මාන්ගේ ද මැජික් ෆ්ලූට් [The Magic Flute] සිනමා පටය පිළිබඳ අදහස් දක්වමින් සහය දැක්වූ හෂිත අබේවර්ධන සොයුරාට කෘතඥ වෙමි. එම සිනමා පටය නැරඹීමට උපකාරී වූ ටොරන්ට් තාක්ෂණයට ද තුති පිළිගැන්වේ.
ටැක්සියේ නොම්මරේ:
Abbas Kiarostami,
Cinema,
Mirror Stage,
Shirin,
සිනමා
Monday, March 16, 2009
මිල්ලේ සොයා ගැන පරණ මතකයක්...
මිල්ලේ සොයා "දවසක් එනවා..."
MILLE SOYA-BUONGIORNO ITALIANO
This film has shook the cinema industry as well as spectators ideologies of being passing youth with social impacts of a miserable country with consecutive two revolutions on the history of bloody risings of marxist and ethnic struggles.
In the sense of a cinema work piece this introduces non linear development of thoughts for a human behaviuor in nature as it is captured into celolide as it is.
In breif Boodee's this film work will be an pro founding era of sri lank
an cinema industry diversified with rythmic poetry sense fabrication into cinema and very new experience for spectators.
BUONGIORNO ITALIANO
I was posting this blog in 2004, the days I was really mad on this movie.
MILLE SOYA-BUONGIORNO ITALIANO
This film has shook the cinema industry as well as spectators ideologies of being passing youth with social impacts of a miserable country with consecutive two revolutions on the history of bloody risings of marxist and ethnic struggles.
In the sense of a cinema work piece this introduces non linear development of thoughts for a human behaviuor in nature as it is captured into celolide as it is.
In breif Boodee's this film work will be an pro founding era of sri lank

BUONGIORNO ITALIANO
I was posting this blog in 2004, the days I was really mad on this movie.
Machan-a Review ['මචං' ගැන කෙටි සටහනක්]
I got the opportunity of watching "Machan" at "5th Dubai InternationalFilmFastival-December 11-18 , 2008" on its second day, 12th. Its yesterday, of course i couldn't stop writing about this film sincei came out from the 12th theater hall of "Mall of the Emirates-Cinestar".
such gravity of writing about this film is an accident, in fact totally unexpected. Anyway i reached the theater 3 hours before knowing how the Dubai behaves in such fast phased environment, always surprises take place, so to avoid any miracle there at the MOE[Mall of The Emirates] I prepared go there in advance. Timings of screening could go up and down depending on the demands or some other reasons because Dubai is a miracle land floating on money, simply on cash flow! not funny at all...
Dubai is in the other hand the place where all the youth keeping full of hopes to up-lift their lives in an instantaneous fraction of time as the opportunities are superfluous. Here we daily experience young people from all around the world, landing for better opportunities and they will enjoy the miraculous supply and demand theories of governing economic system based on entertainment creation. The affordability of fantas
y in Dubai is so competitive and ranges from 50 Dhs to infinitely large sums of currency. The price of the dreams are vary from such a range and everybody has his destiny here.
The economic backgrounds play such a role in the lives of people living bounded by a simple geographical region in GCC.
Comparing the same relative truths on the land of the subjective Sri Lanka, it is always the reality of youth to become a migrant into somewhere else on this planet, other than to suffer the metaphysics on its grounds.
The reality is always a lot far from its imagination. Sri Lankan youth has this illusive mind to capture the good air in some other region of this planet especially in Europe. Their meta-dream made them such a creative to solve the paradox of obtaining VISA. It is the theme of this "machan" movie.
They worked out such a solution of getting out of it.
It is nothing far beyond that to discuss the miseries all made upon this dramatic representation of the saga.
I have my own fascinations on this art work. I think it is important to express those here in this lengthy writing just to make my sign here and on your mind , thank you for your patience on reading up to thispoint , please keep that to a little extent too...
In the movie, i found many places where I can feel the language of cinema comes out with its glory, i really fallen in love with it, with camera angles+light+emotions and sound.
The screen shot starting with the look back of the past of his hotel cleaner job profile, suddenly he could realize the hand dryer on the wall, how it become an imaginary enemy , strong metaphor of the same, to his symbolic code. He reacts before leaving the hotel job, as he already got visa to say goodbye to all of his pity , demolishing the hand dryer. This is a very strong psychological symbolization of his anger on the system which he suffered.
the other most beautiful cinematic+dramatic instance is the scene on the gathering of telling stories about German sluts and when the one who is telling the sadistic sexuality on his past experience, he stops somewhere in the mid of the story, explaining about a whipping by the woman to him and changes the story line to another scene. After few cine-minutes[time line of the movie] the scene transfers to the location where all are gathering again in front of the German Embassy waiting for the VISA. Everyone was concentrating on the response of the officers and one who was at the previous storytelling mode, still in his curiosity of knowing what happened after taking out that whip out of that German sluts bed underneath, he simply asks "whip taken out, then?" its a very dramatic scene showing the inner side of the human mind, of course during the struggle of overcoming everything, the sexual curiosity will find it's fulfillment of lack.
This movie has its own sign on the cinematic language which I felt in the dark, so technical.
I would appreciate Dharmapriya Dias and Gihan De Chickera on their warmth welcome at the cinema lobby as we could share a moment of pleasant time together, before going into the dome of celluloid's.
I went empty into theater. I came out with rich feelings on cine-magics...
Some likes enjoying the pity in dramatic form , for me it makes me to think different. This movie has big potential on making a real difference in youth aspects towards the myths of illegal migration.
such gravity of writing about this film is an accident, in fact totally unexpected. Anyway i reached the theater 3 hours before knowing how the Dubai behaves in such fast phased environment, always surprises take place, so to avoid any miracle there at the MOE[Mall of The Emirates] I prepared go there in advance. Timings of screening could go up and down depending on the demands or some other reasons because Dubai is a miracle land floating on money, simply on cash flow! not funny at all...
Dubai is in the other hand the place where all the youth keeping full of hopes to up-lift their lives in an instantaneous fraction of time as the opportunities are superfluous. Here we daily experience young people from all around the world, landing for better opportunities and they will enjoy the miraculous supply and demand theories of governing economic system based on entertainment creation. The affordability of fantas

The economic backgrounds play such a role in the lives of people living bounded by a simple geographical region in GCC.
Comparing the same relative truths on the land of the subjective Sri Lanka, it is always the reality of youth to become a migrant into somewhere else on this planet, other than to suffer the metaphysics on its grounds.
The reality is always a lot far from its imagination. Sri Lankan youth has this illusive mind to capture the good air in some other region of this planet especially in Europe. Their meta-dream made them such a creative to solve the paradox of obtaining VISA. It is the theme of this "machan" movie.
They worked out such a solution of getting out of it.
It is nothing far beyond that to discuss the miseries all made upon this dramatic representation of the saga.
I have my own fascinations on this art work. I think it is important to express those here in this lengthy writing just to make my sign here and on your mind , thank you for your patience on reading up to thispoint , please keep that to a little extent too...
In the movie, i found many places where I can feel the language of cinema comes out with its glory, i really fallen in love with it, with camera angles+light+emotions and sound.
The screen shot starting with the look back of the past of his hotel cleaner job profile, suddenly he could realize the hand dryer on the wall, how it become an imaginary enemy , strong metaphor of the same, to his symbolic code. He reacts before leaving the hotel job, as he already got visa to say goodbye to all of his pity , demolishing the hand dryer. This is a very strong psychological symbolization of his anger on the system which he suffered.
the other most beautiful cinematic+dramatic instance is the scene on the gathering of telling stories about German sluts and when the one who is telling the sadistic sexuality on his past experience, he stops somewhere in the mid of the story, explaining about a whipping by the woman to him and changes the story line to another scene. After few cine-minutes[time line of the movie] the scene transfers to the location where all are gathering again in front of the German Embassy waiting for the VISA. Everyone was concentrating on the response of the officers and one who was at the previous storytelling mode, still in his curiosity of knowing what happened after taking out that whip out of that German sluts bed underneath, he simply asks "whip taken out, then?" its a very dramatic scene showing the inner side of the human mind, of course during the struggle of overcoming everything, the sexual curiosity will find it's fulfillment of lack.
This movie has its own sign on the cinematic language which I felt in the dark, so technical.
I would appreciate Dharmapriya Dias and Gihan De Chickera on their warmth welcome at the cinema lobby as we could share a moment of pleasant time together, before going into the dome of celluloid's.
I went empty into theater. I came out with rich feelings on cine-magics...
Some likes enjoying the pity in dramatic form , for me it makes me to think different. This movie has big potential on making a real difference in youth aspects towards the myths of illegal migration.
Subscribe to:
Posts (Atom)