එහි අන්තර්ගතය පිළිබඳ මගේ අදහස් දැක්වීම මේ ආකාර නිර්මාණ බොහෝමයක තිඹිරි ගෙයක් වූ මුහුණුපොත් වාසීන්ගේ උනන්දුව පිණිස මෙහි ලියා තබමි.
සඳැස්- නිසඳැස් -ඡායාරූප මුහුවකින් මේ නිර්මාණය සංයුක්ත වේ.
"එලා සිසිලක නදී
එපා නොකියන මදී"
මේ යෙදුම් දෙක තවත් සකස් කරන්නට වූයේ නම් කවිය වාගාලංකාරයට යට නොවන මධුර දෙයක් බවට යම් පරිපූර්ණත්වයකට යන්නට ඉඩ තිබ්බා. අරුත් සහ අරුත් නොවන දේ උදෙසා තාලය හුවමාරු කරගත් විට පැරණි සම්ප්‍රදායික කවිය ඇතුලේ සිදු වූ දේ ... මේක ඇතුලෙත් සිදු වෙනවා. ඒක නව කවිය නම් වූ නැටුමට කොර පුද්ගලයෙක් එබ්බෙව්වා වගේ වැඩක්.
විසංයෝජනය
පළමුවෙනි පද හතරේ එන පුරුෂ ලෝකයේ ආශාවේ කේන්ද්‍රය සහ වස්තුව වන ස්ත්‍රිය පිළිබඳ පාරභෞතිකය සදාතනිකව සූචනය කරනු ලබන සංකේතීය විශ්වය නැවත පරිකල්පනීය ලෙස ගොඩ නංවා ඇති හෙයින් එහි විසංයෝජනයම එම පද හතර අවසානයේ ම ලැබෙයි. එනිසා මේ කවිය වෙනත් බොහෝ නිර්මාණ මෙන්ම මෙටාෆරය පැටාෆරයක් දක්වා සංවර්ධනය නොවීමේ දුර්වලතාවය නිසාම ඔලුවක් ඇතුලේ සිදුවිය යුතු විසංයෝජනය ඉන් පරිභාහිරව ම භාෂාත්මක ප්‍රකාෂණයේම සිදු වෙන්න සලස්වලා. ඒ කියන්නේ දෙවන පද පෙල තිබ්බත් නැතත් කවිය ඇතුලේ ස්ත්‍රිය කිච වෙලා. එපා නොකියන මදී යන යෙදුම පරස්පර හෝ නොගැලපෙන අරුත් හැඟවුම් ශ්‍රේණියක අතරමං වුවද එයින් පිළිබිඹු වන මදුවිත එපා කියන තෙක් පොවන ස්ත්‍රිය නම් භෞතික ස්ත්‍රිය නොවන පාරභෞතික ආශාවේ වස්තුවයි. අපට ඇය හමු වන්නේ සිනමා පටයක හෝ වැළ චිත්‍රපටයක හෝ ගණිකා ගුබ්බෑයමක දී වීම නිසා නොවන්නක් වන්නක් ලෙස සිහිනමය තත්වය සවිඥානිකව පොයටිකල් ලිවීමක් වීම තුළ එහි අභ්‍යන්තරය කඩා දමා ඇති බව යළිත් සාධනය වේ. එනයින් මේ කවියේ විසංයෝජනය කවිය තුළම සිරගතව ඇත. එනයින් කවියේ දෙවන කොටසේ එන මදුරු තැලීමේ මෙටාෆරය හුදු ප්‍රෝඩාවකි. මදුරුවන් තලා තමන්ගේ නින්දට සුව සලසන යථාවට අයත් ස්ත්‍රිය ද මේ කවිය ඇතුලේ පැවැත්ම පාරභෞතිකයකි. ඊට හේතුව ගොඩනගා ඇත්තේ කවියේ ග්‍රැෆිකය යි. කවියේ ග්‍රැෆිකය කවියේ භාෂාත්මක ගොඩනැංවීම පුහු ව්‍යායාමයක් බවට එක සැණින් හරවා දමා ඇත. නොඑසේ නම් ඒ දෙකෙහි ගැටුමෙන් උපදින කියැවීම් ගැන කතෘ සවිඥානික නොවීමේ දෝශය හේතුවෙන් මෙම සමස්තය අවුලක් බවට පත් කර ඇත. එය කුමක් වුවත් මා මෙහිදී සලකන්නේ කතෘ මේ සියළු දේ කොම්පෝස් කර ඇත්තේ සවිඥානිකව බවයි. එම උපකල්පනය නිවැරදි නොවන්නේ නම් නිර්මාණය පාඨකයා නොමග යැවීමේ කුමන්ත්‍රණකාරී නිශ්පාදිතයක් වීම අහම්බයක් නොවේ. මෙම කවියේ සමස්ත වර්ගඵලය එකම කියවීමකට ලක් කළ විට එහි අන්තර්ගතයෙන් එහි ව්‍යුහය දෙවරක් විසංයෝජනාත්ම ඛණ්ඩනයකට ලක්වේ. අක්‍රිය මිනිසෙකු උඩුබැලි පා යුවලත් ඔහු හා රමණාවසාන ඉරියව්වක් නිරූපණය කරන ගැහැණු සිරුරත් හෝ අස්වාභාවික ලෙස රමණය අසල හෝ එබඳු කිසිදු රමණ යාන්ත්‍රණයක එළඹුමක් නැති සුව නින්දේ ව්‍යාජ ඉරියව්වක යෙදුනු ස්ත්‍රී ශරීරය අංගයක් ලෙස පෙනී යන කියුටෙක්ස් ගෑ නියපොතු සහිත ස්ත්‍රී පාද හැඟවුම් කරන්නේ භාෂාත්මක ගොඩනැංවීම සියල්ල සංකේතීය වෙස් මුහුණක් බවයි.
එනම් සැබෑ ස්ත්‍රිය එපා නොකියන තෙක් මධුවිත පොවන්නේ වත් පිරිමි සුවබර නින්දට මදුරුවන් තලා පොරෝන සකස් කරන්නියක් ද නොව ඇයද පිරිමි විඳින අලස සුව රාමුවම තුළ වැජඹෙන තවත් එක් පිරිමි ශරීරයක්ම බවයි.
මේ කවියේ භෞතික රාමුවේ අන්තර්ගතය අපව කැඳවා යන සංකේත ලෝකයයි. දෙවනුව එම සංකේත ඔස්සේ ගොඩනැංවූ පරිකල්පනීය ස්ත්‍රීවාදී ලෝකයයි.
රිද්ම සළකා බැලූ විට ද උක්ත අවුල නැවත හමු වේ.
පළමු පද හතරේ කොළඹ කවි රිද්මය විසින් පිරිමි ප්‍රෝඩාව ෆැන්ටසියක් බවත් දෙවන කොටසේ එන නිසඳැස් ආකෘතික රළු නැවතුම් සහිත ප්‍රතිපක්ෂ පද පේළි අට තුළ වූ ස්ත්‍රී හැඟවුම පිරිමි සත්‍යය වුවද එය නීතියක් බවත් ඒ තුළ ඇති ප්‍රෝඩාමය කියවීම ඒ දෙකටම පිටින් පවතින ග්‍රැෆිකය තුළ කොටු කළ වසා දැමූ යථ මතුවීම හරහා පුපුරා යන බවත් පෙනී යයි.
P.S.
මේ සියලු කාරණා කතෘ සවිඥානය තුළින් උපන්නද නැද්ද යන්න විමසීම කිසිදා යථාර්ථයක් නොවන යථකට අත වැනීමක් බැවින් එය බාතියානු අර්ථයෙන් කතෘගේ මරණය හරහා නිශේදනය කර දමා ඇති බව සලකන්න. නිර්මාණයක් සමග මගේ ගනුදෙනුව කතෘ ගේ පරිකල්පනීය සාධක ඉක්මවා යයි. කවියක වචන අතරට ග්‍රැෆික එබීම සරල කාරණයක් නොවේ. එය මනෝවිශ්ලේෂණාත්මක කියැවීමක් තුළ කතෘ විසංයෝජනාත්මක කියැවීමකට ලක්වේ. මගේ අවධානය නිර්මාණය‍ට පමණි.
ආශ්‍රිත ග්‍රන්ථ/වෙබ් අඩවි
1. Roland Barthes-Image Music Text
2. Roland Barthes-Camera Lucida
3. The Originary Metaphor- p. 270 Of Grammatology-Derrida
4. Pataphysics
