මහා බර අඩි
බලහත්කාරයෙන් වුවද ලංකා
ගැබ්බර ලඳක් වී ඇත සුන්දර
මිනිස් වගට පෙම් කළ
මිනිස් දහමට ලේ හළ
මිනිස් පුතෙකු
දැවී ආලෝකය ලබා දී
අළුවලින්
ඔහු යලි තටුවක් ලබයි
රිදී හිරු රැස් අවට ඉතිරෙන
උදෑසන
උතුරු තරැවද නිසලය
උන් මේ සියල්ල ඉවසයි
මතුරන්නට වදන් නැති හෙයින්
නිහඩ බව විශ්වයම මතුරයි
පුත නුඹ අද මිනිස් සත වෙත
මහා බර අඩි තියා ගොස් ඇත
ඝාතකයා ද දූෂකයා ද
වුව නුඹ පිය
දේවත්වය ලබා අද ඇත
නුඹ නමදින්නට රහසින් ගයන ගීය
ඔහු නමදින්නට ද හඩගා ගයයි ඒ සැම
රහසේ මම
නුඹ සිප වැළඳ ගමි
ඝාතකයා ද දූෂකයා ද
දැන් දෙවියන් බැවින්
ඩෝසන් ප්‍රීති
131109
[ඉල් මහේ සැමරුම නිමිති කොට ලියැවුනකි. ]
