ගමන හැඩයි!!!

කල්පනා ගෙ "මේ නිහඩ වෙරළට එන්න" කවි පොතත් හිනිදුම සුනිල් සෙනෙවි ගෙ " 'නූතන ම' සිංහල කවිය පිළිබඳ නිරීක්ෂණ කිහිපයක් " කාව්‍ය විචාර කෘතියත් එළිදක්වන්නට සැප්තැම්බර් මස තුන්වෙනිදා හවස තුනට ජාතික පුස්තකාල හා ප්‍රලේඛන සේවා මණ්ඩලයීය ශ්‍රවණාගාරයේ දී පැවැත්වෙන උළෙලට මගේ සුභ පැතුම් එකතු කරමි.

එදින බූන්දියට ද තෙවර්ෂයක් පූර්ණ වේ.

විස්තරය මෙතැනින්

සූරියෑවේ හන්දිය සහ සුසා

සූරියෑවේ හන්දිය…


ඔහෙත් එනවැයි යන්න
වුල්ප් උන්නැහේ ගෙ උදවිය
ආයෙමත් ඇවිදින්
නඩු අහන සියඹලා ගහ යට
පිට්ටැන්නකුත් හදාගෙන
පන්දු කෙළියට

කුරක්කන් ගානට
ඉලක්කන් දාන පෝරුව යට
ආරච්චිගේ නෑ කට්ටිය
ඕසේට කෑ කොස්සන් ගහන අපූරුව

ඒ කාලේ වාගේ නෙවෙයි
කාට නං මතකක් ඇද්ද මීගහජඳුර
ඕං දැං සූරියෑවේ හන්දිය
සෙයිලම වාගේ ලොකුවට
රෑ මද්දහන වෙනකං
ලැයිට් පන්දං පත්තු කරගෙන

සිළිඳුට වැහුනු යක් දෝසය
ගිරිස් ඇඟ පුරා ලාගෙන
පිළිකණු ගානේ යනවලු
ගෑණු බය කර කර

2011-08-26
හෂිත අබේවර්ධන

හෂිතගේ මේ කවිය මට මීගහජඳුර මතක් කළා. මවුආර ව්‍යාපෘතියේ ගත වුණු සොඳුරු කාලය යලිත් මතකයට නැගුණා. "මවු ආර" ඔලුවට එන හැම වේලෙම මතක් වෙන අනිත් සංකේතය තමයි "ඒ ඩී එස්"!

ඒ. ඩී. එස්. ගුණවර්ධන මහත්මයා. මවුආර ව්‍යාපෘතියේ ව්‍යාපෘති අධ්‍යක්ෂ.

"ඒ ඩී එස් මහත්තයා" එහෙම නැත්නම් "වතුර මහත්තයා" දැක්කම දුරක සිටම අපි සේරම ගල්භීත වෙනවා. "ඒඩීඑස්" කියන්නේ යක්ෂයෙක් වගෙයි ඒ කාලෙ අපි හැමෝටම දැනුණේ. ඒ 1998 දී විතර...

ඒඩීඑස් මහත්මයා යක්ෂයෙක් වගේ අපට පෙණුනට එතුමා තරම් දක්ෂ- නීතිගරුක- අවංක රාජ්‍ය සේවකයෙක් ඊට පස්සේ අපට කවදාවත් මුණ ගැසුනෙ නෑ. වාරි මාර්ග දෙපාර්තුමේන්තුවේ එතුමා ප්‍රසිද්ධ වෙලා හිටියෙ සත පහක් වංචා නොකරපු එකම නිලධාරියා හැටියට ඒ කාලෙත්...මේ සේරම "මීගහජඳුර" - "සූරියවැව" - "කිරිඉබ්බන් ආර" යන වචන ඔස්සේ හිතේ ඇවිලෙන මැවෙන දේවල්...

හෂිතගෙ මේ කවිය අතීත "ග්‍රීස් යකෙක්" වර්තමාන ග්‍රීස් යකෙක් දක්වා රැගෙන එනවා වගෙයි මට දැනෙන්නේ. සමාජය හරහා රගර් ක්‍රීඩයෙකු සේ මිනිසුන් පෙරලා ගෙන පැන දුවන මේ "ග්‍රීස් යක්කු" අපට බිය වන්නට යමක් සපයනවා විය හැකියි.

මංජුල වෙඩිවර්ධනගේ කවියකුත් ලැබුණා. ඒ කවියෙත් ඉන්නවා "යක්ෂයෙක්"...හැබැයි වෙනත් ආකාරෙක යක්ෂයෙක් ...ආදරය කරන්න හිතෙන ජාතියේ යක්ෂයෙක්.

සුසා

උඹෙ අතින් අල්ලගෙන
මගෙ හුස්ම බොට දෙන්න
මගෙ අත් - තටු නොවන නිසා
කිණිහිරියෙ දුක් විඳින
කවි කිරිච්චිය රැගෙන
ඇණ ගනිමි හදවතට සුසා--------

ඇහැ අගින් ඇහෙනවා අඟුළානෙ මහ මුහුද
නැහැ තුඩග දවනවා දැවෙන රොන්සුණු පුසුඹ
පැහැ “එරන්වන් පතෙක“ තෙමුණු ෆිල්ටර අඩක
පැහැය මං හොයනවා නිහඩ කවියක හඩක

කක්ෂපුට ජීවීතේ රන් තලිය ඉරි තැළුව
ලක්ෂපතියේ ඉද්දි සත පහක්වත් නැතුව
පක්ෂියෙක් සේ පියාඹා ඇවිත් බත් ඛෙදුව
“යක්ෂයා“ උඹ ය දෙවියන් පවා ගරු කෙරුව

ඈත ඇමතුම් ලැඛෙන
එනිටයිම් සෙල් එකට
වචනයක්වත් නොකිය දොසා
ට්‍රේල මත ඉඳගනියි
ඩෙඩ්ලයින් දැනදැනම
පියහඹයි තටු ලැබුණු ලෙසා
සාර සිය ගව් දුරක්
මොහොතකට හකුළන්න
කිසි දිනෙක පාර නෑ අසා
පාර වැරදුණ බවක්
කෙළෙසකින් හිතන්නද
එහෙව් වූ දෙනෙතකට සුසා

මව් පොළොව මව්වරුන්
සිටින පුතුනට ලැඛෙන
දිනක අපි පය පොළොවෙ ගසා
ඇවිද ගොස් සැනසිල්ලෙ
බදාගෙනෙ අඩනතුරු
වේදනා උහුලගමු සුසා.................

පත්තිරක ලියනු බෑ මුසා
ඇත්තටම ආදරෙයි සුසා

මංජුල වෙඩිවර්ධන
අගෝස්තු 24, 2011

පොළව පලා ගෙන මතුවෙන යක්ෂයො පින්තූරය ගත්තෙ මෙතැනින්.

"මිලි ග්‍රෑම් දහසේ ඩොලිප්‍රෑන් පෙත්ත"*

"මිලි ග්‍රෑම් දහසේ
ඩොලිප්‍රෑන් පෙත්ත"*
උගුරෙන් පහල ඇදී යද්දි
ආමාෂය වෙත

මට දැනුනා
මගේ බර තුන්කාලකින් අඩු වුණු බව!

දෙපා තැබූ සේ
සඳ මත
කවුළුවෙන් එපිට අහසෙ
යම්තමින් බැබළුනු...

පෙණ කැටි දහසක්
කාබන්ඩයොක්සයිඩ්
ගොර ගොර ගා උගුරට එද්දි

සඳ වත
මා කුස තුළ
දියව ගියා...

ඔන්ලයින් ආ කිසිවෙක්
සේලයින් දිගේ ආවෙ නැති
දිගු අන්ධකාර රාත්‍රියේ

සෙත් කවි මුමුණන්නට ආ
මැලේරියා මදුරුවාට
අත දිග හැර චප්ප වෙන්න
පහරක් දී ගත නොහැකිව

ඇඳ මත දපා සිටියෙමි
සඳ ගිලගත් රාහු සේ...

නිමිත්ත
* මංජුල වෙඩිවර්ධන ලියූ "යළි නිදන්නෙමි" (ඉස්පිරිතාල සිතිවිලි) කවිය සහ අගෝස්තු මාසයේ මුල මැලේරියා සැදී එක දිගට සති දෙකක් පමණ මා විඳි අපහසුතාවය, ඒ කවිය කියවද්දී නැවතත් ආගන්තුක කෝණයකින් මතක් වීම, මේ වදන් පෙළ ලියැවෙන්නට හේතු විය.

ප.ලි.

1996 දී පමණ මා ද පෙණහළු ආශ්‍රිත අසනීපයකින් රෝගාතුරව කොළඹ ජාතික රෝහලේ නේවාසිකව ප්‍රතිකාර ලබද්දී කුඩා කොපි පොතක ප්‍රමාණයේ කවි වැනි දෑ ලියා තැබූ බව මට මතකය. ඒ සිතිවිලි ද මා නම් කර තිබු‍ණේ "ඉස්පිරිතාල සිතිවිලි" යැයි මට යම්තමින් මතකය. ඒ සටහන් පොත මගේ විශ්වවිද්‍යාල සහෘදයකු වන අරවින්ද සේනාධීර සතු කර ගත් බැවින් මට ඒ සටහන් පොත අහිමි විය. ඔහු ඒ කොපි පොත සුරක්ෂිතව තබා ඇතැයි වරක් විදේශයක සිට ලංකාවට නිවාඩුවකට පැමිණි කල මා හට පැවසීය.

රූප සටහන උපුටා ගැනුම

ආලෝකය මියෙන සහ උපදින තැන

ඇස
සෙමෙන් සෙමෙන්
විවර වුණා...
ඇසි පිල්ලම් චාප ලෙසින්
එක පෙලකට ඉනි සිටවූ
කටු කම්බි වැටක සිරියෙන්
සෙමෙන් සෙමෙන්
විවර වුණා....

ඇස මතුපිට සුදු ගෝලයේ
නිල් පාටින් ඇඳි වීදුරු
අවානෙන් දිලිසි විසිරුණු
ආලෝක කැබැලි කැබැලි
දියමන්තියක හැඩපළු
මතුකර තාලෙට කැරකී

තෙතට තෙතේ
නිල් දිය පිරි නොගැඹුරු විල
සියුම් කුනීතය දිස්නෙන්
ආලෝකය හැරී ගොසින්
ආත්මයට එබෙනු පිණිස
කවුළු පියන් පත් ඇරුණා

වීදුරු රේඛා මත්තෙන්
තැනුණු මකුළු දැලක හැඩෙන්
ඇසේ කුනීතය ට යටින්
දියර කාචයේ වක් බව
හෘද ස්පන්දන කම්පනයේ
රා අනුරා දෙනු දුටුවා...

සිහින් කෙඳිති ආලෝකය
දුර ඈතක අනන්තයෙන්
සමාන්තරව කිරණ දරණ්
උඩුයටිකුරු වෙමින් නිතින්

ඇසේ අඳුරු අගාධයේ

පතුල සොයා ඇදී ගියා...

ඇස

සෙමෙන් සෙමෙන්

වැසී ගියා...

අවසන් ආලෝක දහර

යන එන මං අවහිර වී

මනසේ ඝණ සාරය වූ

සෛල පටල පටක මැද්දේ

ඝණීභූත වුණා

ග්‍රැෆික උපුටා ගැනුම ට්‍රාන්ස්පෝටර් 3 සිනමා පටයෙනි.