අද ඇල්බට් අයින්ස්ටයින්ගේ උපන් දිනය යි.
අයින්ස්ටයින් ගැන ඔහුගේ සාපේක්ෂතාවාදය ගැන අද වන විට ලංකාවේ භෞතික විද්‍යාව දන්නා අය අතර ඇති ඔවුන්ගේ දන්නා ප්‍රමාණය පිළිබඳ සමීක්ෂණයක් කළොත් එහි ප්‍රතිඵලය කුමක් විය හැකි ද? ලංකාවේ සාපේක්ෂතාවාදය අඩුම තරමින් කතා කරන්න අවශ්‍ය මට්ටමටවත් දන්නා අය වෙත් ද? ඒ අය කොහෙද ඉන්නේ?
මට නම් මේ ගැන කිසිදු අදහසක් නැත.
මා දන්නා තරමින් ආලෝකයේ ප්‍රවේගයෙන් දර්පණ අරගෙන යන අය හෝ අතේ තියෙන විදුලි පන්දම්වලින් නිකුත්වන ආලෝකය හැසිරෙන විදිය හෝ ඒවා රැගෙන යන අයගේ වයස් වෙනස් වන හැටි හෝ කාල උමං තුළින් ගියාම සිදුවන දේවල් ගැන හෝ තේරවිලි කියමින් තෙපර බාමින් "අපි සාපේක්ෂතාවාදයේ කෙල පැමිණියවුන්" ලෙස සංවාද- සාකච්ඡා පවත්වන කිසිම අයෙක් අඩුම තරමින් අයින්ස්ටයින් නිර්මානය කළ සමීකරණය ඇස් දෙකෙන් දැකවත් නැති තක්කඩියන් බැව් නිර්භයව කිව හැකිය.
අනෙක් අතට අතිශය සංකීර්ණ විශයයන් ලෙස තම තමන් හඳුන්වා ගන්නා යම් යම් ක්ෂේත්‍රවල උගතුන් තම දැනුම ලෙලවමින් ලිඛිත අලිඛිත වාග් සංග්‍රාම මෙහෙයවන උදවිය, සාපේක්ෂතාවාදය වැනි සරල ගණිතමය සිද්ධාන්ත මත ගොඩනැගුනු සංකීර්ණ සංකල්පයක් දුටු විට පවසන්නේ ඒවා තමන්ට අදාල නැති බවයි. එය උගෙනීමෙන් ඵලක් නොමැති බවයි. එනමුත් ඔවුහු නොයෙක් විට සාපේක්ෂතාවාදයේ එන සංකල්ප තම තමන්ට උචිත ලෙස වෙනස් කොට භාවිතා කරන්නට උත්සුක වෙති. සමහර අය කියන්නේ උතුර නිසා දකුණත් අඳුර නිසා ආලෝකයත් හට ගන්නේ අයින්ස්ටයින්ගේ සාපේක්ෂතාවාදය නිසාවෙනි කියාය. ඊට වඩා දෙයක් එහි නැති බවත් උදක්ම කියනා පිරිස් ද වෙති.
බොහෝ අය සාපේක්ෂතාවාදය පිළිගත නොහැකි සිද්ධාන්තයකැයි කීමෙහි පවා නිර්භය වන්නාහු එහි දිගක් පළලක් හෝ උඩක් පල්ලක් නොදන්නාහු වෙති. වර්ෂ 2005 දී ද කිසියම් අයෙක් විශාල ප්‍රචාරයක් පුවත්පත් හරහා දෙමින් පවසා සිටියේ සාපේක්ෂතාවාදය වැරදි බවයි. මා එකල තූෂ්ණිම්භූතව බලා සිටියේ එය න්‍යායිකව පෙන්වා දෙන අයුරු කියවා බලා ගන්නටය. එබන්දක් කවර කලෙකවත් නොදුටිමි. ඊට හේතුව වචන සංග්‍රාම කොතරම් කළ ද ගණිතමය වශයෙන් බොරු කිරීමට නොහැකි බැවින් එම ගණිතමය භාෂාව හැසිරවීමේ අසමර්ථ ඔවුනට යන එන මං නැති වෙන හෙයිනි.
සංකේත ඔස්සේ යථාර්ථය සෙවිය නොහැකි යැයි කෙටියෙන් පවසා සාපේක්ෂතාවාදය නිසරු දැනුමකැයි ප්‍රකාශ කොට ධ්‍යාන වඩා සියලු සත්‍ය එක රැයින් දැනගන්නෙමුයි කියා ආරණ්‍යගත වන සත්‍ය ගවේෂකයෝ ද වෙති. ඔවුහු බොහොමයක් යන ආරණ්‍යයක් ද නැත. එනමුත් ඔවුහු බොහෝ අයට භෞතිකය එපා කරවන්නට වැඩ කිරීමෙහි නිරත වෙති. අන්තිමේ දී ඔවුනට අනුව බටහිර ක්‍රිස්තියානු භෞතිකයත් පෙරදිග බෞද්ධ අධ්‍යාත්මික සුවයත් යන දෙකම නැති මොට්ටයන් බවට පත්ව සිංහ නාද පවත්වති.
නොයෙකුත් විශයයන් වෙනුවෙන් අධිගෘහිත අයිතිකාරයන් සිටියත් සාපේක්ෂතාවාදය කෙරෙහි කිසිවෙකුත් තමං බලපුළුවංකාරයෙකැයි ප්‍රසිද්ධියේ කීමට ඉදිරිපත් නොවෙති. ඒ මත පිහිටා දේශපාලන ව්‍යාපෘති ගොඩ නොනගති. දාර්ශනික මැදිහත් වීම් පවා නොකරති. ඒ මන්ද යත් එය දන්නවා යැයි කී විගසින් එහි ගණිතමය මූලධර්ම ඔස්සේ හැරෙන්නට වෙන අන් ක්‍රමයකින් බහුබූත දෙඩවීමේ ක්‍රමයක් නැති නිසාවෙනි. සාපේක්ෂතාවාදයේ ගණිතය ලංකාවේ බහුතරයක් අවිද්‍යා චක්‍රවර්තීන්ට අවිශය වේ.
අනෙක් අතට ලංකාවේ සංවාද තල වල සිටින්නේ විදග්ධ ලෙස ප්‍රශ්න අසන්නන් පමණි. ඔවුහු ප්‍රශ්නය අසා පිළිතුරක් ලදත් නොලදත් තමන් අනෙකා ගේ පුක බිම ඇනෙන්න ප්‍රශ්නය ඇසුවා නේදැයි ස්වයං තෘප්තියට පත්ව ගැලරිය ද සංතුෂ්ටියට පත් කරවති. ඔවුහු ප්‍රශ්න අසන්නේ දැනුම සොයා ගැනුමට නොවෙතත් දැනුම වෙනුවෙන් වෙහෙසෙන එකෙකු හෙම්බත් කරවන්නට ය. ඌට, ඌවම එපා කරවන්නට ය. නො එසේ නම් තමන්ට ද කල්පනා කොට සොයා බලා දැනුම හාරා අවුස්සා පිළිතුරු සොයාගත හැකි ප්‍රශ්න ප්‍රසිද්ධියේ හෝ අප්‍රසිද්ධියේ ඇසීමට ඉදිරිපත් වන්නට කාරණයක් තිබිය යුතුය.
අයින්ස්ටයින්ගේ උපන්දිනය සමරන, ලංකාවේ භෞතිකය ප්‍රතික්ෂේප කොට සිය අධ්‍යාත්මික දියුණුවේ හිනි පෙත්තේ සිටිනා අයට මතක් කළ යුතු දේවල් අතර මට මේ වෙලාවේ සිහියට එන්නේ එපමණි.
