දඩයම
දුනු හී ද පොරෝ කැති
අවි අතැති වැදි රජ ය
මම ඉදින් චණ්ඩ වෙමි
සැගව සිට පහර දෙමි
ගොදුර
දඩුබස්නාමානයේම ය
විද හී ද කැට මුගුරු
මළ ද පැන සැගව ගිය
මුව පොව්ව තොප කොහි ද
වැදුනු හී විෂ නොවෙද ?
රාත‍්‍රිය නුඹ ට- මට මෙන්ම ගොරතරය
හුදකලා තොප මෙන්ම
මා වට ද ගොර සපුන් වෙත
දැනේ දෝ මර බියක් -ඇයි ද නුඹ නිහඩවම?
හළා ගිය රුහිරු ඉව
මට දැනේ නුඹ ගතෙ ද
නොසලාම මා දාහ
කල් මරමි මියෙන තුරු නුඹ
පොව්ව තොප මුදු ගුණැති
කම් නොවෙ මගෙ හීය
පලා ලය සිදුරු කර
පුරන කළ මා කුස ද
ධනුද්ධරයන් කවර කල
පුරනු ඇත්තෙද සදම් ගතිගුණ?
ඩෝසන් ප‍්‍රීති
200905
0 කුළිය:
Post a Comment