නරුමයෙකුගේ සුන්දර රාත්‍රිය-ඩී තිලක පියදාස

අහඹු ලෙස සුභ මොහොතක උපදින දරුවන් ද නැත්තේ‍ නොවේ. කල් තියා සුබ මොහොතින් සිසේරියන් සැත්කමින් උපදවන දරුවන් ඒ අතර සුවිශේෂී වේ. අනෙක් සියලු දරුවන් උපදින්නේ කල් ඇතුව දන්නා සුබ මොහොතකින් නොවන වග අපි දනිමු. එනමුත් දරුවකු උපන් පසු ඒ උපන් වේලාව බලා බොහෝ විට නැකැත්කරුවන් පවසන්නේ සුබ මො‍හොතක උපන් කුමර හෝ කුමරිය ලෙසිනි. එය සම්ප්‍රදායික ලෙස කේන්දරය සාදා පින්වත් කුමර හෝ කුමරිය ලෙස ලියා දක්වන පුරුද්දේම කොටසකි. එනයින් උප්පත්තියේදී බොහෝ විට දරුවකු සුබ ජීවිතයක් ලබා උපන් බවට හෝ වාසනාවන්ත ජීවිතයක් ලද්දෙක් ලෙස පිළිගැනීමට දෙමව්පියන් මෙන්ම නැකැත්කරුවන් ද ‍පෙළඹේ. පස්මහ බැලුම් බලා උපදින්නට ද සාමාන්‍ය මනුස්සයින් ට හැකියාවක් නැති හෙයින් සුබ මොහොතින් ඉපදුමද සිතාමතා කළ නොහැක්කකි. මේ සමාජය වසා පවතින මෙබඳු මිථ්‍යාමය සහ ආගමික පුරාණෝක්ති අනුසාරයෙන් එම සමාජයේම යථාව එළිදක්වන්නට දරණ උත්සාහයක් පහත කවියෙන් හඩ නැගේ.

සුබ අසුබ

පස්මහ බැලුම් නොබැලුවත්

(බැලුවා නම් ඉපදුමත් සැකයි)

ඉපදුනෙමි සුබ මොහොතක

එහෙත්

ඉඳුල් කට ගෑවෙමි...

අසුබ මො‍හොතක!

මේ කව විසින් හැඟවුම්කරණය කරන්නේ වත්මන් පාරිභෝගික ජීවන රටාව තුළ මිනිසා ලබන පීඩනය යි. එනමුත් මෙහි ඇත්තේ අප සුභ මොහොතක් සොයා බලා ඉපදුනද ජීවන කොන්දේසි විසින් අපගේ ජීවිතය ගෙන යන දුෂ්කර තත්වය ගැන ව්‍යංගයෙන් කීමයි. මේ ආකාරයෙන් කවිය විසින් ලක්ෂීය ලෙස විදහා දක්වන්නේ වත්මන් තතු යටතේ මිනිස් ජීවිතය තීරණය වන්නේ උපතින් ලබන කොන්දේසි විසින් නොව භෞතික ජීවිතය තුළ ආර්ථික හා සමාජ සන්දර්භ විසින් බවයි. ඉඳුල්කටගෑම සාමාන්‍යයෙන් දරුවකුගේ වයස මාස නවයක් වෙද්දී දෙමව්පියන් විසින් චාම් උත්සවයකින් නැකතක් බලා කරනු ලබන චාරිත්‍රයකි. එතුවක් කිරි ආහාරවලට පුරුදු වී සිටි දරුවා ඉන්පසු ඉඳුල් ආහාරයට එනම් මස් මාළු බිත්තර යනාදී දේ සමග ආහාර ගන්නට පටන් ගන්නා දිනය ලෙස හැඳින්විය හැකිය. එනමුත් වර්තමානයේ වෛද්‍ය සමීක්ෂණ වාර්තා පවසන්නේ මාස හය ඉක්මවූ දරුවන් මොළයේ වර්ධන අවශ්‍යතා හේතුවෙන් ඉඳුල් ආහාර පටන් ගත යුතු බවකි. කෙසේ වතුදු මාස නවයෙන් ඉඳුලේ දමන රීතිය කුමන පදනමක් මත සිදු වුවද එය විද්‍යාත්මක ලෙස නිවැරදි නොවන වග ඒ පිළිබඳ ණැනවත් පුද්ගලයෝ ප්‍රකාශ කරති. කෙසේ වුවත් ඉඳුලේ ලූ නැකතින් හෝ උළුවස්සේ වැඩ සිටින සීවලි මහරහතන්වහන්සේ ගේ ආනුභාවයෙන් ගෙදර බත නොවරදී යන්න අද දවසේ කෙතරම් වලංගු වන්නේදැයි සොයා බැලිය යුත්තේය.

ගිනිගත්හේනේ ඩී තිලක පියදාස විසින් රචිත "නරුමයෙකුගේ සුන්දර රාත්‍රිය" කාව්‍ය සංග්‍රහයෙනි ඒ සංක්ෂිප්ත කවිය උපුටා ගන්නා ලද්දේ. ඔහුගේ කවි පොත ගැන කුඩා සටහනක් තැබීම මේ ලිපියේ අරමුණයි.

තිලක‍ගේ කවි ආකෘති අනුව පුළුල් පරාසයක පැතිරෙයි. කෙටි මෙන්ම එපිග්‍රම ආකාර වූ නිර්මාණ මෙන්ම සම්ප්‍රදායික සඳැස් හා නිසඳැස් කවි ද ඒ කිසිවකට යටත් නොවන නිර්මාණ ද වශයෙන් ඒවා වර්ග කළ හැකිය. කෙටි කවි කීපයක් අතිශය ලක්ෂීය අරුත් නිමවා සහෘදයා ක්ෂතිමය අත්දැකීමකට පෙළඹවයි. මේ සඳහන් කළ කවිය එයාකාර වූ කෙටි නිර්මාණයකි.

කෙටි කවි මෙන්ම ගීතවත් බවින් අනූන සඳැසකට බර නිසඳැස් ආරේ යැයි සැලකිය හැකි නිර්මාණද එම කෘතියේ ඇත්තේය. සමාජයේ පරිධියේ ස්ත්‍රියකගේ ජීවන තතු විදාරණය කරන මේ පහත දැක්වෙන කවි විසින් හඩනගන්නේ ඔවුන්ගේ ජීවිත පුරුෂාර්ථ ඉදිරියේ දියාරු වන ඛේදයයි. මෙහිදී පුරුෂාර්ථ යනු ම ඔවුනගේ ජීවිත හැඩ රුව සකස් කළ පුරුෂ කේන්ද්‍රීය ලෝකයයි.

පරමල

පිල වටකර දොර වටකර
මත් බඹරුන් ඇදුනා
කෙහෙරැළි වට ගෙළ වටකර
රළු අතැඟිලි රැඳුනා
මල වටකර රැඳි බඹරුන්
ගුමු ගුමු හඩ නැගුවා
නෙත වටකර නිරතුරුවම
උණු කඳුලැලි ගැලුවා

අම්බලමට නිරන්තරෙන්
සුපින්වතුන් වැඩියා
එපින්වතුන් සනහන්නට
පින්තාලිය පිරුණා
ජීවිතයට වැඩි තරමට
සුපෙම් වදන් ඇසුනා
ඒ තරමට වැඩියෙන් තව
නින්දා බස් ඇසුවා.

ගණිකාවන්ගේ ජීවන තතු විදහා දැක්වෙන තවත් කවියක් එම කවි සංග්‍රහයෙන්ම.

අම්බපාලියක නොවන මම

දිරාගිය වහලයේ තහඩු අතරින්
වැටුනා වැහි බිංදු එක එක
බේසම් වළං තිය තිය එතැන්වල
හැදුවේ මොනව බේරන්ඩ ද හැබෑටම

චිරි චිරියෙ වහින වැස්සට
හොඳක් කියන්නෙත් ඉතිං කොහොමද
එදා වේලටම වින කරන

හිරිකඩ වැදි වැදිත් පිල් කඩටම වී...
හිටියෙ ගෙට යන්ඩ කම්මැලිකමට
ඩිංගක් තෙමුනාට මේ කුණපය...
දියවෙයිද කිය කියා නොවෙද හිතුවේ...

එකම එක කාමර කෑල්ලට
නම් ගොඩක් තිබුණා හැබැයි
සාලේ කුස්සිය කෑම කාමරේ....
නාන කාමරෙත් ඒකමයි මේ වැස්සට

පකිස් පෙට්ටියයි මහා ඇඟලුම් ගබඩාව
වළං කෑලි දෙක තුන කවදාක
වළඳා ඇත්ද රස මසවුළු
සිරියහන ගැන ඉතින් කතා කුමට?
කුලියටම යහන්ගත වෙන!

සිහිවුනේ පපුතුරේ හංගන්ඩ
බූරු ඇඳ ඉහත්තාවෙන් අරන්
එකම එක නිල් කොළය විතරයි
කුණපය මිළකර ගත්තු ඊයේ හවස
නිවාගන්නට සුදහ ගින්දර

ගැහැණියගේ සැබෑ ඉරණම මිනිත්තු කීපයකින් වෙනස් විය හැකි බවට ඉංගිත සපයන කවියා එහිම ප්‍රතිරෝධය පුරුෂ ඇසකින් මෙසේ කවි කර ඇත.

නාඳුනන පෙම්වතා

ප්‍රේමය නාඳුනන
දළ ගොරහැඩි සිතැති
නරුමයෙකැයි කියා
ඇමතුවේ මටමය....

මලක සුවඳවත් නාඳුනන
රොන්සුණු අතරෙහිද නොගැවසුණු
බිඟු ගීයක්වත් නොඇසූ
අයෙකු වූයේද මම මය

සොඳුරු අවන්හලක හිඳ
පංචකළ්‍යාණියක අස
මියුරුබස් තෙපලන
සුපෙම්වත් කු‍මරෙකු
නුවූයේද ඉදින් මම මය

විරතියම අගයන
දුක්ඛ සත්‍යයම වළඳන
ගන්ධබ්බ දිවි රස බලන
මානවකයා ද ඉදින් මම මය

ජීවිතයෙහි ගැඹුරු පත්ළෙහි කිමිද
මුතුකැට සොයන්නටම
වෙර දරණ...
කිසිවෙකුට නොඇසෙන්නට
කඳුල ලඟ ඉකිබිඳින
තනිකඩ අසපුවෙහි හිඳ...
අසෙනි කුසුමක්ම පතන
නාඳුනන පෙම්වතා ද මම මය...

මේ ‍නාඳුනන පෙම්වතා නම් ජීවිතයෙහි ගැඹුරු පත්ළෙහි කිමිද මුතුකැට සොයන්නටම වෙර දරණ දාර්ශණිකයෙකි. ඒ අතර ඔහු නොයිඳුල් කන්‍යාවක ද සහේට ප්‍රාර්ථනා කරයි. ඔහු රූපවාහිනි තිරයකින්වත් තුනුවඟ දැක්කේ නොවෙයි. රාගනීශ්‍රිත කිසිදු මංපෙතක පා නගා නැති තනකඩ අසපුවෙහි වසන අසෙනි කුසුමක්ම පතන ප්‍රේමවන්තයෙකි. අසෙනි කුසුම යනු අර්චනීය පුෂ්පය හෝ විළඳ හෝ වෙයි. අර්චනීය යනු පිදුමට සුදුසු යන අරුතයි. එනම් පිදුමට සුදුසු මල් යන අරුතයි. මේ කවියේ පෙම්වතා පතන්නේ පිදුමට සුදුසු මලක් නම් ඒ ව්‍යංගාර්ථයෙන් ඇණවුම් කරන්නේ කන්‍යාවක් බව පැහැදිලිය. මේ කවේ ‍ගොඩනැගෙන පුරුෂ තෙමේ අතිශය සුපේශල ජීවිතයක් ගත කරනා අතර ජීවි‍තයේ මහ අරුත් සොයමින් සිය චිත්තය දාර්ශනික ‍දේ කරා ගවේෂණාත්මකව මෙහෙයවමින් කන්‍යාවක් ද පතන්නේය යන්න අදහා ගත නොහැකි පරස්පරයකි.

මෙබඳු පුරුෂයෝ වනාහි සමාජයටම ඉමහත් පීඩන කරන්නෝ බැව් මගේ විශ්වාසයයි. මොවුන් මතුපිටින් පුණ්‍යවන්තයෝය. නාඩි වැටෙන සියළු ස්ත්‍රී ප්‍රාණවල තුනුවිලට බසයේ දී හෝ අඳුරේදී අත දමා අමාදිය සොයන්නෝය. එනමුත් ඇතුළතින් කන්‍යාවන් පතන්නෝය. මෙබඳු අමුතු සත්ගුණවත් පුරුෂයන් හේතුවෙන් මීට ඉහත දැක්වූ කවි යුගලයේ එන ස්ත්‍රීහු බිහිවන බැව් සක්සුදක් සේ පැහැදිළිය. එම කවි යුගලයේ එන යන පුරුෂයෝද ඉමහත් සුපින්වතුහු වෙති. දහවලේ දී ගණිකාවන්ට නින්දා කරන‍්නෝ වෙති. කාරණය අතිශය පැහැදිලිය. තිලකගේ කවි තුළ මේ ආකාර‍යේ රහස් අනාවරණය කර ගැනුමට හැකි වීමම ඉමහත් ප්‍රහර්ෂයකි.

සොඳුර නොනිදා ඉන්න කවියේ ද ඇත්තේ මේ හා සමාන කුටුම්භ ජීවිතයේ සැක සංකාවන් ඔස්සේ ඉමහත් පීඩාවෙන් පෙම් කරන පෙම්වතකු ගේ ෆැන්ටසික භ්‍රාන්තීන් පෙළ ගැස්මකි.

සොඳුර නොනිදා ඉන්න

නුඹෙ නවාතැනට එන
මග කියාදෙන්න මට
මිතුරු කණමැදිරි එලි
දැල්වේවි මග දෙපස

අප වැනිම සුවහසක්
පෙම්වතුන් වෙනුවෙන්ම
හිරුද සැඟ වී යාවි
ළසඳ පායා ඒවි

සොඳුර නොනිදා ඉන්න
අඳුර තුළ කිමිදෙන්න
සොඳුරු සඳ එලිය මැද
කවුලු හැර සැනසෙන්න

මදපවන රැගෙන එයි
නුඹ වෙත මඑන පුවත
කඩුපුල් ද සුපිපේවි
ඒ සොඳුරු මොහොතටම

සොඳුර නොනිදා ඉන්න
සෝ සුසුම් නොහෙලන්න
යහන්තල මත ලකළ
මඳලසින සැනසෙන්න

දැල්වේවි නුඹෙ කුටියෙ
සිවුරැසින් පහන් නෙක
දෙහද තුළ බැඳි සෙනෙහෙ
නොනිවෙනසෙ මතු ඉදින

මේ පෙම්වතා සිතා සිටින්නේ තම පෙම්වතිය නොනිදා ඔහු එනතුරු අඳුරු තුළ කිමිදෙමින් සොඳුරු සඳ එලිය දැකුමට කවුලු හැරතියා සිටිය යුතු බවයි. මේ යථාවෙන් ගැලවී ගිය ෆැන්ටසිකමය අවශ්‍යතාවයකි. කවි බසින් ලියැවුන ද ව්‍යාජයකි. අද සමාජයේ ගැහැණියකට කවුළු හැරතියා නිදියන්නැයි කියන පෙම්වතුන් නොවේ. ඇයට නිදිවරා ඔහු එනතුරු මග බලා ඉන්නැයි කියන්නෝ සිටිත්දැයි සැක සහිතය. මේ නම් ඇය නින්දට වන්‍ නොත් දැකිය හැකි ඇගේ ෆැන්ටසිකමය සිහිනය මග හරවන්නට මෙම බොළඳ පෙම්වතාගේ උපායකැයි සිතාගනු හැර වෙනත් පිළිගත හැකි මගක් නැත්තෙය. මේ අද සමාජයේ පුද්ගල ආත්මික ක්‍රීඩාවේ අප්‍රකට යථාර්ථය කියැවීමකි. අද දවසේ භෞතිකව වෙන්වූ පෙම්වතුන් ලංකර තබන්නේ ජංගම දුරකතනයේ පිහිටෙනි. ඒ මිනිත්තුවෙන් මිනිත්තුවට කෙටිපණිවුඩ හුවමාරු කරගනිමිනි. අවසානයේ ජංගම දුරකතන යුවල විද්‍යුත් තරංග ඔස්සේම යහන්ගත වී සුරතාන්තය ද ලබති. මේ කාලාවකාශ වක්‍රයේ ස්ත්‍රී පුරුෂ ඛණ්ඩාංක විසින් අත්කරගෙන ඇති ෆැන්ටසික ප්‍රතිලාභමය දුරස්ථබවයි. ඔවුහු දුරින් සිටින විට වඩාත් ප්‍රේමනීය වෙති. ඔවුනට කායික පහස ලැබීමේ සිමියුලේක්‍රමය දත්ත අනවරතව සැපයිය හැකි තාක්ෂණික මෙවලම් ඇති හෙයින් කැමරාවෙන් දකින රූප ද ස්පීකරයෙන් ඇසෙන ශබ්ද ද මයික්‍රොෆෝනයෙන් අනෙකා කරා යන ශබ්ද ද යන සංඥා සියල්ලෙන් පසිඳුරන් රැවටිය හැකි ඉන්ද්‍රිය සංඥා සිමියුලේක්‍රයක් විද්‍යුත් චුම්බක තරංග ඔස්සේ ප්‍රතිනිර්මාණය කර දෙන බැවින් සජීවි සෛල වලට කිරීමට ඉතිරිව ඇත්තේ මොළයෙ අදාළ තැන්වෙත එම සංඥා ප්‍රවාහනය කිරීම පමණි. මේ ෆැන්ටසික තත්වය ඇට මස් ලේ නහර තුළට කා වැදුනු විට පෙම්වතාට ඇවැසි වන්නේ පෙම්වතියක් නිදි වරා ඇඳට වී සිටීම පමණි. ඔවුනොවුන් පරිසරයේ කර්කෂ බවින් මිදී ඩිජිටල් දැහැන්ගතව අචින්ත්‍ය වූ ප්‍රේමයට විඩියො සහ ඔඩියො දුම්මල අල්ලමින් අනුරාගික බන්ධනය පවත්වා ගනිති. ඉතින් සොඳුර නොනිදා ඉන්න යැ කියන පෙම්වතුන් අද සුලබය.

තවත් බොහෝ කවි කියවා ගැනීමට ඇති කාව්‍ය ග්‍රන්ථයක් ලෙස නරුමයෙකුගේ සුන්දර රාත්‍රිය හැඳින් විය හැකිය.

එබඳු කවි ලියූ තිලක පියදාස නරුමයෙකුගේ සුන්දර රාත්‍රියේ පසුවදනේ මෙසේ කියයි.

"සංවේදි සිත් ඇති මා දයාබර සබඳිනි ඔබ සැමගේ ළෙන්ගතු සිත මට මගේ කව් පද සිය දහසකට වඩා අගනේමය."

ඒ ළෙන්ගතු බව කියා පාන්නට ඔහුගේ දුරකතන අංකය මම මෙහි සටහන් කර තබමි.

ඩී තිලක පියදාස 051 2242073

අවසාන වශයෙන් තවත් එපිග්‍රමික නිර්මාණයකින් මේ සටහන අවසන් කරමි.

ඩිම්බයක් කී කවියක්

ඒයි ශුක්‍රානුවා
යෝනි මාර්ගෙට
ඇතුල් වුනාට කමක් නෑ...
ඒත් එන්ට එපා
යුක්තානුවක් හදන්ට හෙම
තාම හම්බවුනේ නෑ
විවාහ සහතිකේ!