පැනොරාමාව

ගිය අවුරුද්දේ
මම "පැනොරාමාව*" ගැන කවි ලීවෙමි
ඇත්තටම ලීවේ එක කවියකි
එයද ලීවා නොව ලියැවුනකි.

හිතේ තිබ්බ කවි එහෙම්ම ගිල ගත්තෙමි
කිසිදිනෙක අකුරු නොවන්නට සිර ‍කළෙමි

මේ අවුරුද්ද මට නොදන්වාම
මැයි මාසය මතකයෙන් ලිහා හැර දමා
ඉබාගා‍තේ යවා ඇත, හිස් ශූන්‍යතාවයක් මැද
ඊජිප්තු පිරමිඩය හැදුනේද නැත පැනොරාමාව මැද!
ඒ වෙනුවට සොහොන් කොත් ඉදිව ඇත
එදා පැනොරාමාවට නොඇසුනු හංස ගීතිකා ගැයූ
සුවහසක් ප්‍රේමවන්තයෝ
සමරන්නට

පැනොරාමාවේ මතකයන් මෙන්ම
ඒවා මතින්ද ඇදී යයි යාන්ත්‍රික ගිජිඳුන්
දවා හළු කරමින් මතකය

කාලය කොතරම් නපුරුද [කාගෙන් හෝ ඇසිය යුතුය ]
එනමුත් ඒ නොවේ "සොඳුරිය "
පැනොරාමාවම තවත් අනෙක් බොහෝ දේ මෙන්ම
සිහිනයක් පමණය

පැනොරාමාවෙ මතකයන් නින්නාද දෙයි
මනැස තුළ ඈතින් එන දුම්රියක් සේ
පැනොරාමාවෙ බිත්ති අඩ අඳුරේ අදත් ඇති
පන් තොප්පි ලූ කෙල්ලන් කොල්ලන්
අදත් රෑට ගී ගයනවා ඇති ලෙලවා ගිටාර
පද්දා ඉඟසුඟ; නලවා කෙහෙරැලි සුළඟට
ස්වර රාව රැව් දෙනවා ඇති ආලෝක අඳුර අතර
අඳුර දිස්න දෙන වට තිර අතරින් පාව යන වාෂ්ප දුම් අතර
අදත් රෑට ගී ගයනවා ඇති ලෙලවා ගිටාර
පන් තොප්පි ලූ කෙල්ලන් කොල්ලන්

"රුක් අත්තන මල මුදුනේ**
බඹරු නටන හැන්දෑවේ "

අදත් මා වැනිම හුදෙකලා හිතක්
තනි රකිනවා ඇති බීර වීදුරුවකට
පෙමින් බැඳී ගිටාර තතකට
කැරකෙන නිල් නෙත් බැල්මකට


* පැනොරාමාව ඩුබායි නගරයේ පිහිටි ශ්‍රී ලාංකික අවන්හලකි.
** නන්දා මාලිනිගේ එම ගීතයේ කොටසක්.

ඊ ඒ ඩෝසන් ප්‍රීති
05/2010