සිහිනය සිහිනය සිහිනෙන් කියනුව-හෂිත අබේවර්ධන

සිහිනය සිහිනය සිහිනෙන් කියනුව මේ නම් විනෝද සුරපුරයක් බව
සිහිනය සිහිනය සිහිනෙන් කියනුව මේ නම් විඳවන සුරපුරයක් බව
සිහිනය සිහිනය සිහිනෙන් කියනුව මේ නම් එල්ලෙන සුරපුරයක් බව
සිහිනය සිහිනය සිහිනෙන් කියනුව සිහිනය බිඳුමට ඉඩ නොලැබෙන බව

හෂිත අබේවර්ධන
18/08/2011

What follows from these precise distinctions is that, for Lacan, superego "has nothing to do with moral conscience as far as its most obligatory demands are concerned" [2]: superego is, on the contrary, the anti-ethical agency, the stigmatization of our ethical betrayal. So which one of the other two is the proper ethical agency? Should we - as some American psychoanalysts proposed, relying on a couple of Freud's ambiguous formulations - set up the "good" (rational-moderate, caring) Ego-Ideal against the "bad" (irrational-excessive, cruel, anxiety-provoking) superego, trying to lead the patient to get rid of the "bad" superego and follow the "good" Ego-Ideal? Lacan opposes this easy way out - for him, the only proper agency is the fourth one missing in Freud's list of the three, the one sometimes referred to by Lacan as "the law of desire," the agency which tells you to act in conformity with your desire. The gap between this "law of desire" and Ego-Ideal (the network of social-symbolic norms and ideal that the subject internalizes in the course of his or her education) is crucial here. For Lacan, the seemingly benevolent agency of the Ego-Ideal which leads us to moral growth and maturity, forces us to betray the "law of desire" by way of adopting the "reasonable" demands of the existing socio-symbolic order. The superego, with its excessive feeling of guilt, is merely the necessary obverse of the Ego-Ideal: it exerts its unbearable pressure upon us on behalf of our betrayal of the "law of desire." The guilt we experience under the superego pressure is not illusory but actual - "the only thing of which one can be guilty is of having given ground relative to one's desire," [3] and the superego pressure demonstrates that we effectively are guilty of betraying our desire.

මේ කවියත් පසුව දැක්වෙන ඉංග්‍රීසියෙන් ලියැවුනු කොටසත් දෙකම මට ලැබුණේ හෂිත අබේවර්ධන ගෙනි. ඒ දෙක දෙයාකාරයකට ලැබුණ ද මම ඒ යුගල එකතු කොට මෙහි රැඳෙව්වෙමි. මේ දෙවන කොටසේ දැක්වෙන ලියැවිල්ල ලැකාන් කොම් වෙබ් අඩවියේ එම ලින්ක් එකෙන් දැක්වෙන ජිජැක්ගේ ලිපියයි.

Nothing forces anyone to enjoy except the superego. The superego is the imperative of jouissance - Enjoy! Slavoj Zizek